چند آواز تو از بیرون رباید هوش من؟
ره نیابد دردرون چون حلقه در گوش من
در میان سرو، قمری دست خود را حلقه کرد
چند باشد حلقه بیرون در آغوش من؟
چون شراب کهنه ام آسوده در مینا، ولی
می نماید خویش را در کاسه سر، جوش من
کوه را از بردباری گرچه بر سر می نهم
سایه دست نوازش برنتابد دوش من
دشمنان را می شود از هیبت من دل دو نیم
جوهر تیغ دو دم دارد لب خاموش من
بیش می گردد جنون من ز سنگ کودکان
نیستم بحری که از لنگر نشیند جوش من
چون شکرخندی دهد رو، می شوم صائب غمین
نیش چون زنبور در دنبال دارد نوش من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به تضادهای درونی و خارجی گریزی می‌زند. او می‌گوید که آوازهایی که از بیرون به گوشش می‌رسد، نمی‌تواند به عمق وجودش نفوذ کند. مانند حلقه‌ای که به دورش است، احساسات و تجربیاتش را در آغوش نمی‌گیرد. او به آرامش درونی‌اش اشاره می‌کند و خود را به شراب کهنه‌ای تشبیه می‌کند که آرام است، اما در حقیقت درونش غوغایی وجود دارد.
شاعر از قدرت و استقامتش سخن می‌گوید، اما در عین حال با دلی نرم و آسیب‌پذیر روبروست. حس می‌کند که دشمنانش از قدرت و هیبتش بترسند، اما درونش رازهای پنهانی دارد. جنونش روز به روز افزایش می‌یابد و ارتباطی با کودکانه‌اش برقرار می‌کند. در نهایت، او از دلشکسته‌گی و غم ناشی از زندگی یاد می‌کند که شیرینی‌ها را با تلخی‌های زندگی درهم آمیخته است.
هوش مصنوعی: چند بار صدای تو می‌تواند ذهن مرا به خود مشغول کند؟ این صدا نمی‌تواند به عمق وجودم راه پیدا کند، مثل حلقه‌ای که فقط در گوشم می‌چرخد.
هوش مصنوعی: در میان درختان سرو، قمری دست خود را حلقه کرد. حالا چند بار حلقه‌اش را بیرون از آغوش من می‌کنی؟
هوش مصنوعی: من مانند شراب کهنه‌ای هستم که در گلابی قرار گرفته‌ام و احساس آرامش می‌کنم، اما با این حال، هیجان و شور درونم به وضوح نمایان است.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه من به کوه صبر و استقامت می‌بخشم و بر آن سایه نوازش می‌افکنم، اما نمی‌تواند بار سنگین مشکلاتم را تحمل کند.
هوش مصنوعی: دشمنان را از ظاهر و هیبت من می‌توان به ترس انداخت، چرا که قدرت و تأثیر من در کلام نداشتن و سکوت من نهفته است. مانند تیغی دو لبه که اگرچه خاموش است، اما بسیار خطرناک و مؤثر است.
هوش مصنوعی: جنون من به شدت زیادتر می‌شود، چون من مانند کودکان نیستم که از سنگ خصوصی برخوردار باشند، بلکه به مانند دریا هستم که هرگز آرام نمی‌گیرد و همیشه در حال تلاطم است.
هوش مصنوعی: وقتی کسی با لبخند شیرینی به من نگاه می‌کند، احساس غم می‌کنم، مثل زنبوری که در جستجوی شهد است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.