منم که قیمت یاقوت داغ می دانم
سرشک را گهر شبچراغ می دانم
نمی دهم به دو عالم جنون یکدمه را
ستاره سوخته ام قدر داغ می دانم
چه لازم است به جام آشنا کنم لب را
نمک فشانی شور دماغ می دانم
ز پر شکستگیم بر ستم دلیر مشو
که راه رخنه دیوار باغ می دانم
ستاره ریزی کلک سیه زبان صائب
ز فیض خوردن دود چراغ می دانم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر ابراز احساسات عمیق و آگاهی شاعر از ارزش و زیباییها است. او قیمت یاقوت داغ را میداند و اشک را به گوهر شب چراغ تشبیه میکند. شاعر نمیخواهد که در ازای جنونش چیزی را از دست بدهد و به ستاره سوختهای شباهت دارد که ارزشش را میداند. او اشاره به لذتهای پوچ و غیرضروری میکند و به شکستگیهایش افتخار میکند، در حالی که نمیخواهد دلیران را بیفروغ کند. در پایان، به زیبایی کلام خود اشاره کرده و از فیض و فایده آن سخن میگوید.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که ارزش یاقوت داغ را میدانم و از اشک، مانند گوهر چراغ شب، آگاهی دارم.
هوش مصنوعی: من لحظهای از جنون را به دو دنیا نمیدهم، زیرا احساس میکنم مانند ستارهای سوخته هستم که درد و سوزش خود را به خوبی درک میکنم.
هوش مصنوعی: نیازی نیست که لبم را به جام آشنا کنم، چون میدانم حسی که دارم، شور و شوقی است که به دل میآید.
هوش مصنوعی: از شکستگیهای خود به عنوان عذر ستم و ظلم دیگران استفاده نکن، زیرا من راههای نفوذ به دیوارهای محدودیت و مشکلات را میشناسم.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف تصویرهای زیبا و دلنشین میپردازد. او با استفاده از اصطلاح "ستاره ریزی" به زیبایی و درخشش شب اشاره میکند. "کلک سیه زبان" نشانهای از غم و اندوه است که به خاطر فقر و سختیهای زندگی، تبادل میشود. او همچنین به این نکته اشاره میکند که با وجود مشکلات، از شادی و زیباییهای زندگی، مانند نوری که از دود چراغ میآید، بهرهمند است. این بیان نشاندهندهی امید و زیبایی در میان تلخیهای زندگی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.