ز جوش عشق تو میخانه در بغل دارم
بهشتی از دل دیوانه در بغل دارم
ز تیر ناز تو دایم چو سینه ترکش
شب دراز پریخانه در بغل دارم
غم جهان نتواند به گرد من گردید
که شیشه در کف و پیمانه در بغل دارم
خراب حالی من دورباش چشم بدست
وگرنه گنج چو ویرانه در بغل دارم
از آن به جستن من پا ز سر کند غواص
که چون صدف در یکدانه در بغل دارم
چو رفته است مرا از خمار دست از کار
ازین چه سود که میخانه در بغل دارم
در انتظار بهارند اهل ظاهر و من
بهاری از دل دیوانه در بغل دارم
به فکر سنگدلان در نماز مشغولم
درون کعبه صنمخانه در بغل دارم
به دام می کشدم لذت گرفتاری
و گرنه از دل خود دانه در بغل دارم
چو چشم اگر چه به ظاهر دو دست من خالی است
هزار گوهر یکدانه در بغل دارم
جواب آن غزل است این که گفته است مطیع
کلید کعبه و بتخانه در بغل دارم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر به بیان عشق و جذابیت آن پرداخته است. او از شور و عشق خود به محبوبش سخن می‌گوید و در میخانه‌ای که نماد لذت و شادی است، بهشتی از احساساتش را در آغوش دارد. شاعر غم و مصائب جهان را بی‌اهمیت می‌داند زیرا که در دستش شیشه‌ای و در بغلش پیمانه‌ای پر از خوشحالی است. او خود را خراب حال معرفی می‌کند و در پی گنجی است که در خودش نگه داشته است. شاعر در این شعری با تصاویری چون انتظار بهار و صحنه‌های مذهبی، عمیق‌ترین احساسات و درون‌نگری‌هایش را به نمایش می‌گذارد و در نهایت به ارزش‌های درونی خود اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: از شدت عشق تو، من میخانه‌ای در آغوش دارم و دلی دیوانه که بهشتی است، در دل خود نگه‌داشته‌ام.
هوش مصنوعی: به خاطر تیر ناز و زیبایی تو، همیشه مانند شب‌های طولانی، غم و درد در دل دارم و مانند پرنده‌ای که در قفس نگهداری می‌شود، برای تو احساس یاس و تنهایی می‌کنم.
هوش مصنوعی: غم و اندوه دنیا نمی‌تواند به من نزدیک شود، زیرا در دستم شیشه‌ای دارم و در بغل‌ام پیمانه‌ای.
هوش مصنوعی: حال خراب من را از نظر بد دور نگه‌دار، و گرنه گنجی که در دل دارم مانند ویرانه‌ای خواهد بود که در آغوش دارم.
هوش مصنوعی: غواص برای پیدا کردن دریاچه‌ای که در آن گنج وجود دارد، به زحمت و با جدیت تلاش می‌کند. او نمی‌داند که من یک گنج ارزشمند را در دستانم دارم، مانند دانه‌ای که در صدف پنهان شده است.
هوش مصنوعی: وقتی که حالت نشئگی و شادابی از دست رفته است و توان کار کردن ندارم، داشتن میخانه در کنارم چه فایده‌ای دارد؟
هوش مصنوعی: اهل ظاهر منتظر رسیدن بهار هستند، اما من در درون خود شوق و احساس بهار را حس می‌کنم و آن را در دل دارم.
هوش مصنوعی: من در نماز مشغول فکر کردن به دل‌های سخت و بی‌رحم هستم، در حالی که درون کعبه، یک بت را در آغوش دارم.
هوش مصنوعی: من از لذت گرفتار شدن در دام بهره‌مند می‌شوم، وگرنه دلم پر از عشق و احساسات است که نمی‌توانم آنها را پنهان کنم.
هوش مصنوعی: هرچند به نظر می‌رسد که در ظاهر هیچ چیزی ندارم و دست‌هایم خالی است، اما در درونم گنجینه‌های ارزشمندی را در آغوش دارم.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که من خود را به گونه‌ای تربیت کرده‌ام که می‌توانم به خوبی از هر دو جنبه زندگی استفاده کنم. به این ترتیب، در دست دارم دو نماد مهم، یکی کلید کعبه که نشان‌دهنده مذهب و دیانت است و دیگری بتخانه که نماد فرهنگ و دنیای متفاوت است. این تعبیر نشان می‌دهد که می‌توان در بین دو دنیای مختلف و متضاد زندگی کرد و از هر کدام بهره برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.