غبار خط یارم توتیا در آستین دارم
به دامن نور بینایی جلا در آستین دارم
نیند این بسته چشمان لایق تشریف پیراهن
و گر نه بوی یوسف چون صبا در آستین دارم
به ظاهر در نظرها چون قلم گر خشک می آیم
چو افتد کار بر سر گریه ها در آستین دارم
مرا بی همدمی مهر لب و بند زبان گشته
وگرنه همچو نی فریادها در آستین دارم
به اوراق پر و بالم ز غفلت سرسری مگذر
که من از سایه دولت چون هما در آستین دارم
مدار از من دریغ ای ابر رحمت گوهر خود را
که من چون تاک صد دست دعا در آستین دارم
هزاران چشم در دنبال دارد هرپر کاهی
و گرنه جذبه ها چون کهربا در آستین دارم
ز بس چون غنچه گل زین جهان تنگ دلگیرم
مرا هر کس که چیند خونبها در آستین دارم
به خون گل مزن دست ای چمن پیرا به دامانم
که جوی خون از آن گلگون قبا در آستین دارم
مکن در راه من چاه حسد، ای خصم کوته بین
که من از راستی چندین عصا در آستین دارم
بیفشان برگ از خود گر نوا زین باغ می خواهی
که من چون نی ز بی برگی نوا در آستین دارم
حضور دل مرا چون غنچه در تنگی بود صائب
وگرنه خنده های دلگشا در آستین دارم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر، به احساسات عمیق و درونی خود اشاره می‌کند و از غم، عشق و دردهایی که در دل دارد سخن می‌گوید. او با استفاده از تصاویری زیبا، از تنهایی و longing خود خبر می‌دهد و نشان می‌دهد که باوجود ظاهر خشک و بی‌روحش، در درونش احساسات و نواهای زیادی پنهان است. او به منتظر بودن و دردهای ناشی از جدایی اشاره می‌کند و همچنین از قدرت دعا و نیاز به محبت می‌گوید. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که هرچند دچار رنج و اندوه است، اما درونش گنج و نغمه‌های زیبا نهفته است.
هوش مصنوعی: من غبار نوشته‌ها و نشانه‌های معشوقم را در آستین دارم و به دامن نور و روشنی چشم‌هایم زینت و زیبایی بخشیده‌ام.
هوش مصنوعی: چشمانم بسته است و نمی‌توانم به خوبی از زیبایی‌ها و جلوه‌های زندگی لذت ببرم، اما در دل خود بوی خوش یوسف را مانند نسیم در آستینم حس می‌کنم.
هوش مصنوعی: ظاهراً در نگاه‌ها سخت و بی‌احساس به نظر می‌رسم، اما وقتی کار به درد و رنج می‌کشد، در دل خود اشک‌هایم را پنهان می‌کنم.
هوش مصنوعی: من به خاطر کمبود همدم و محبت، زبانم بند آمده و نمی‌توانم سخن بگویم. اما اگر نبود این محدودیت، مانند نی می‌توانستم فریادهای زیادی را در دل داشته باشم.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از اهمیت توجه به زندگی و فرصت‌هایش سخن می‌گوید. او به‌خاطر غفلت و بی‌توجهی از ارزش و قدرتی که دارد، هشدار می‌دهد. او خود را به پرنده‌ای چون هما تشبیه کرده که در آستین خود سایه‌ای از قدرت جانانه را دارد. لذا باید به این نکته اهمیت بدهیم که باید به امکانات و فرصت‌های زندگی خود بیشتر دقت کنیم و از آنها بهره‌برداری کنیم.
هوش مصنوعی: ای ابر رحمت، از تو درخواست می‌کنم که مروارید و نعمت‌های خود را از من دریغ نکن. من نیز مانند تاک، با هزاران دعا و درخواست، دست‌هایم را بالا آورده‌ام.
هوش مصنوعی: هر ذره از وجودم هزاران ناظر دارد، اما اگر نه، من خود جذبه‌هایی دارم که مانند کهربا در آستینم نهفته است.
هوش مصنوعی: از شدت ناراحتی و دل‌تنگی که به خاطر دنیا دارم، مانند غنچه‌ای هستم که گل نیافریده و هر کسی که به من نزدیک شود، بهای درد و رنج من را در آستین خود دارد.
هوش مصنوعی: ای باغبان، به گل‌های رنگین و زیبا آسیب نزن؛ زیرا من از دامن خود جوی خونریزی دارم که به خاطر عشق و احساساتم در آن جریان دارد.
هوش مصنوعی: ای دشمن تنگ‌نظر، در مسیر من، حسد و کینه نکار. زیرا من حقیقتاً ابزارهای زیادی برای دفاع از خود دارم که در آستین دارم.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی صدایت مثل نی در این باغ خوش‌نوا باشد، باید از خودت برگ و ثمری بریزی. من هم اکنون به خاطر بی‌برگی‌ام نواهایی در آستین دارم که مانند نی هستند.
هوش مصنوعی: دل من مانند غنچه‌ای در تنگنا بود، اما اگر این نبود، خنده‌های شادی‌بخش زیادی را در آستین دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خموشم چون قلم امّا، نوا در آستین دارم
نی شیون طرازم، ناله ها در آستین دارم
به سوز و ساز عشقم، شمع محفل می توان گفتن
که من هم گریه و هم خنده را در آستین دارم
تو می دانی که از مستی، چه خونها در دلم کردی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.