در دل صد پاره عیش جاودان پوشیده ایم
نوبهار خویش در برگ خزان پوشیده ایم
مطلب ما بی نیازان از سفر سرگشتگی است
چشم چون تیر هوایی از نشان پوشیده ایم
چون هما از روزی خود نیست ما را شکوه ای
مغز را از چشم بد در استخوان پوشیده ایم
موج آب زندگانی در پرده ظلمت خوش است
در خموشی جوهر تیغ زبان پوشیده ایم
رود نیل از چهره ما گرد غربت می برد
گر دو روزی در غبار کاروان پوشیده ایم
گل ز شوخی می گذارد در میان با خار و خس
خرده رازی که ما از باغبان پوشیده ایم
شهپر رسوایی راز نهان ما شده است
پرده ای کز دل به اسرار نهان پوشیده ایم
شرم بیدار ترا در خواب نتوانیم کرد
گرچه از افسانه چشم پاسبان پوشیده ایم
خاطری مجروح از تیغ زبان ما نشد
ار چه ما چون بید در زخم زبان پوشیده ایم؟
ما به روی تازه در گلزار عالم همچو سرو
تنگدستی را ز چشم این و آن پوشیده ایم
پیچ و تاب ما جهانی را به شور آورده است
از نظرها گرچه چون موی میان پوشیده ایم
تیغ خورشید قیامت را کند دندانه دار
پرده خوابی که ما بر چشم جان پوشیده ایم
از نسیمی تار و پودش دست بردارد ز هم
جامه ای کز موج چون آب روان پوشیده ایم
در چنین صبحی که جست از خواب سنگین کوه قاف
پرده بر روی دل از خواب گران پوشیده ایم
چشم خوبان جهان چون سرمه در دنبال ماست
گرچه صائب در سواد اصفهان پوشیده ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به بیان احساسات و تجربیات عمیق خود میپردازد. او از لذتهای پنهان زندگی و زیباییهای نهان در دلِ دشواریها سخن میگوید. به رغم غم و مشکلات، عشق و زیبایی را درون خود حفظ کرده و از درون خود به دنیای بیرون نگاه میکند. برای او، زندگی پر از رازهایی است که بهطور غیرمستقیم و با استعاره بیان شدهاند. شاعر همچنین از نگاهی عمیق به زندگی و جایگاه انسان در آن صحبت میکند و از خود میپرسد که چگونه میتواند این رازها و احساسات را به دیگران منتقل کند. در نهایت، او به وجود پردهها و پوششهایی که بر روی احساسات و واقعیات قرار دارد، اشاره میکند و نشان میدهد که این پردهها میتوانند به معنای حفاظت یا پنهانکاری باشند.
هوش مصنوعی: در دل خود، شادی و خوشی را به طور جاودانه نهفتهایم، و بهار زندگیمان را در رنگهای پاییزی پنهان کردهایم.
هوش مصنوعی: موضوع ما از سرگردانی سفرهایی که میرویم، مستقل و بینیاز است؛ چشم ما به مانند تیر هوایی است که نشانهاش پنهان است.
هوش مصنوعی: چون پرنده هما از روزی خودش بینصیب است، ما هم باید از نگرانیها و چشمزخمها دوری کنیم و درون خود را از آسیبها محافظت کنیم.
هوش مصنوعی: زندگی مانند موجی است که در تاریکی خوشحالی و زیبایی خود را نشان میدهد. در سکوت، عمق و حقیقت سخن را با احتیاط بیان کردهایم.
هوش مصنوعی: رود نیل از چهره ما غبار غربت را پاک میکند، اگرچه ما چند روزی است که در سایه کاروان پنهان شدهایم.
هوش مصنوعی: گل با شوخی و حالت بازیگوشی، خود را در کنار خار و علفهای بیارزش قرار میدهد، ظاهراً رازی را پنهان کردهایم که فقط بین ما و باغبان است.
هوش مصنوعی: پرواز شرمندگی به رازی که در دل پنهان کردهایم، تبدیل شده است به پردهای که ما آن را از دلمان به اسرار نهان پوشاندهایم.
هوش مصنوعی: شرم تو را در خواب نمیتوانیم بیدار کنیم، هرچند که از داستان چشم نگهدار پنهان شدهایم.
هوش مصنوعی: ما با وجود اینکه در برابر زبانهای تند و زخمآور تحمل میکنیم و به نظر میرسد که جراحتهایی از زبان دیگران به ما نمیرسد، اما در واقع دلهایمان آسیبدیده است و احساساتمان زیر زخمهای زبان پنهان شده است.
هوش مصنوعی: ما در زندگی خود مانند سروی در میان گلها، واقعیتهای سختی را از دید دیگران پنهان کردهایم.
هوش مصنوعی: حرکت و زیبایی ما توجه تمامی جهان را جلب کرده است، هرچند که خود را در پس پردهای از حجاب پنهان کردهایم.
هوش مصنوعی: آفتاب روز قیامت، سختی و تیزی خود را از دست میدهد و پردهای که ما بر چشم جان خود زدهایم به خواب میماند.
هوش مصنوعی: نسیم، تار و پود جامهای را که بر تن داریم از هم جدا میکند، همان جامهای که مانند آب روان از امواج پر شده است.
هوش مصنوعی: در این صبح دلانگیز که کوه قاف از خواب سنگین بیدار شده، ما نیز پردهای بر روی دل خود کشیدهایم تا از خواب عمیق خارج شویم.
هوش مصنوعی: زیباییها و خوشچهرگان عالم مانند سرمهای هستند که در جستجوی ما هستند، حتی اگر ما در اصفهان به دور از چشم دیگران باقی مانده باشیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.