ناف سوز لاله داغ مشکسود آورده ام
چون کنم در خانه دل آنچه بود آورده ام
از سفر می آیم و لخت جگر دارم به بار
مجمر خود را بشارت ده که عود آورده ام
گوهرم را چون به سنگ بی تمیزی نشکند
آب مروارید در چشم حسود آورده ام
چون نگردد اشک نومیدی به گرد چشم من
رونمای آتش بی دود دود آورده ام
ای زمین هند آیین برومندی ببند
از صفاهان دیده ای چون زنده رود آورده ام
جراتی گو داری ای بلبل قدم درپیش نه
صائبا را بر سر گفت و شنود آورده ام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساساتی عمیق و تجربیات شاعر در سفر اشاره دارد. شاعر با بیان نمادین و استعاری از ناراحتیها و چالشها در دل و سفر خود میگوید. او از عود و عطر خوشی که آورده سخن میگوید و تمایز بین زیبایی و زشتی را یادآوری میکند. شاعر به نوعی از غم و شادی در زندگی، و همچنین به نظرها و حسادتهای دیگران میپردازد. در نهایت، او با اشاره به دیدنیها و زیباییهای سفر خود از سرزمینهای مختلف به شکوه و قدرت زندگی و طبیعت اشاره میکند.
هوش مصنوعی: من با درد و رنجی که از داغ لاله به جان دارم، به خانه دل آمدهام و همه آنچه را که بود، با خود آوردهام. حالا چگونه میتوانم با این دل پر از غم و اندوه زندگی کنم؟
هوش مصنوعی: از سفر برگشتهام و قلبم پر از عشق و احساسات عمیق است. به دیگران بگو که هدیهای خوشبو و دلنشین آوردهام.
هوش مصنوعی: گوهری که دارم را مانند سنگ بیارزش نمیشکنند؛ چون آب مروارید را در چشم حسود به همراه آوردهام.
هوش مصنوعی: وقتی که اشک ناامیدی من به دور چشمم نگردد، نشان از آتش سوزانی است که بیدود به همراه آوردهام.
هوش مصنوعی: ای سرزمین هند، مجسمهی زیبایی را از صفاهان بگیر که مانند زندهرود، چشمهایت را پر از زندگی کردهام.
هوش مصنوعی: ای بلبل، اگر جرات داری، جلو بیا و صحبت کن. من حرفی برای گفتن دارم که به صائبا برسانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.