بر من مریز اشک ترحم به زیر خاک
آن دانه نیستم که شوم گم به زیر خاک
از دل به مرگ شورمحبت نمی رود
جوش نشاط می زند این خم به زیر خاک
سر سبزی بهار نیرزد به برگریز
خوش وقت دانه ای که شود گم به زیر خاک
دامان خاک کلبه بزار گشته است
مانده است بس که دامن مردم به زیر خاک
درروی خاک گرسنه ای رابگیردست
ازخنده لب مبند چو گندم به زیر خاک
چون سرمه خوردگان نفس خاک تیره است
شد سرمه بس که دیده مردم به زیر خاک
گل می کند زباده گلرنگ زهر خصم
چون دربهار ماند گژدم به زیر خاک ؟
ازدانه های آبله صائب سبکروان
چون مور می کنند تنعم به زیر خاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق شاعر نسبت به زندگی و مرگ می‌پردازد. شاعر از ناتوانی انسان در برابر مرگ و خاک، و بی‌معنایی اشک‌هایی که به خاطر ترحم ریخته می‌شود، سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که عشق و شور واقعی از دل زنده می‌ماند و نباید در برابر مرگ تسلیم شد. همچنین، شاعر به سرسبزی و زیبایی بهار اشاره می‌کند و معتقد است که آنچه ارزشمند است، در خاک گم نمی‌شود. در نهایت، او به زندگی و مرگ، و تأثیرات آن بر مردم و طبیعت نگاه عمیقی دارد.
هوش مصنوعی: خواهش می‌کنم بر من اشک ترحم نریزید، زیرا من آن دانه‌ای نیستم که در زیر خاک ناپدید شوم.
هوش مصنوعی: دل به مرگ عشق و محبت عادت نمی‌کند؛ بلکه عشق و شوق همچنان در دل زنده است و مانند خمی که در زیر خاک پنهان شده، در حال زنده‌بودن و نشاط است.
هوش مصنوعی: فصل بهار و سرسبزی آن ارزش زیادی ندارد اگر دانه خوش زمانی که زیر خاک می‌رود، گم شود.
هوش مصنوعی: دامن خاکی که کلبه را پوشانده، به‌خاطر اینکه مردم زیادی به زیر خاک رفته‌اند، این‌گونه پُر شده است.
هوش مصنوعی: اگر بر روی زمین کسی گرسنه است، لبخندش را نچسبان، زیرا مانند گندم زیر خاک می‌ماند که هنوز شکوفا نشده است.
هوش مصنوعی: افرادی که مثل سرمه‌خوردگان هستند، از نظر روحی و جسمی در حالت تیره و تنگنا قرار دارند. به قدری زحمت و سختی کشیده‌اند که چشم مردم بیشتر به آنچه در زیر خاک است، معطوف شده و از زیبایی‌های زندگی غافل مانده‌اند.
هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که در فصل بهار، گل‌ها با زیبایی و رنگ‌های زنده شکوفا می‌شوند، در حالی که بعضی از موجودات مانند کژدم‌ها که به زور و زهر معروفند، در زیر خاک پنهان می‌شوند و نمی‌توانند زیبایی بهار را نشان دهند. این نحوه بیان نشان‌دهنده تضاد بین زیبایی طبیعت و زشتی و خطر موجودات زهرآگینی است که در سایه پنهان می‌مانند.
هوش مصنوعی: موضوع این بیت اشاره به انسان‌هایی دارد که با وجود مشکلات و سختی‌ها، به زندگی خود ادامه می‌دهند و سعی می‌کنند در زیر بار مشکلات، خوشی‌ها و لذت‌های زندگی را پیدا کنند، همچون مور که به راحتی زیر خاک زندگی می‌کند و سختی‌های خود را به دوش می‌کشد. به نوعی، این بیانگر تلاش و استقامت انسان‌ها در مواجهه با دشواری‌هاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دارم دلی به سینه چو کژدم به زیر خاک
رحم است برگزیده انجم به زیر خاک
عالم خزانه دار سرشک روان ماست
گنج روان چرا نشود گم به زیر خاک
بستیم رخت و کم نشد اسباب سوختن
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.