زخمی تیغ شهادت زنده می خیزد ز خاک
همچو گل با جبهه پرخنده می خیزد ز خاک
از حجاب حسن شرم آلوده لیلی هنوز
بید مجنون سر به پیش افکنده می خیزد ز خاک
می شود مرغابی دریای خجلت عندلیب
بس که گل در عهد او شرمنده می خیزد ز خاک
هر که دارد آگهی از چاه خس پوش جهان
با عصا چون نرگس بیننده می خیزد ز خاک
هر گه چون طاوس عمرش رفت در پرداز بال
در قیامت طایر پرکنده می خیزد ز خاک
هر که اینجا خنده را چون غنچه دارد زیر لب
صبح محشر با لب پرخنده می خیزد ز خاک
شرمساری می برد صائب به خلدش بی حساب
هرکه در محشر ز خود شرمنده می خیزد ز خاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان مفاهیم شهادت، سرزندگی و رستاخیز پس از مرگ میپردازد. شاعر از تصویرهای زیبا و نمادین استفاده کرده تا نشان دهد که حتی در دل خاک و بعد از مرگ، زندگی و شادی وجود دارد. او با اشاره به افرادی که در زندگی خود درصدد حسن و زیبایی بودهاند، میگوید که این افراد در قیامت با لبخند و سرخوشی برمیخیزند. همچنین، بر مفهوم شرم و عذرخواهی در روز محشر تأکید شده است، به طوری که هر کس در آن روز از اعمال خود شرمنده باشد، به نوعی به خلد خدا خواهدرسید. به طور کلی، شعر به آگاهی از پیوند زندگی و مرگ، جستجوی زیبایی و شکنندگی انسان و عواقب اعمال در دنیای پس از مرگ میپردازد.
هوش مصنوعی: جراحت شمشیر شهادت باعث میشود که از دل خاک، روحی زنده و شاداب به سمت بالا برخیزد، مشابه با گلهایی که از زمین جوانه میزنند و با روی خوش و خندان از خاک بیرون میآیند.
هوش مصنوعی: از زیباییهای لیلی که همواره باعث شرم و حجاب است، هنوز هم مجنون با سر پایین و حسی عمیق از عشق به او، از خاک بلند میشود و به سمت او میرود.
هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که به دلیل زیبایی و جذابیت گلها در زمان وجود بلبل، حتی مرغابیها هم از شرم و حیا در کنار آنها احساس خجالت میکنند و از خاک سر بر میدارند. در واقع، زیبایی گلها به حدی است که باعث میشود دیگر موجودات هم تحت تأثیر قرار گیرند و احساس کمبود کنند.
هوش مصنوعی: هر کسی که از مسائل پنهان و عمیق دنیا آگاهی داشته باشد، مانند نرگسی که به آرامی از خاک سر برمیآورد، با عصا به آرامی و با احتیاط به سمت حقیقت و روشنایی میرود.
هوش مصنوعی: هر زمان که عمر طاوس به پایان میرسد و بالهایش را به زیبایی باز میکند، مانند پرندهای که در روز قیامت از خاک برخیزد.
هوش مصنوعی: هر کسی که خنده را در درون خود مانند غنچهای محفوظ دارد، در روز قیامت با لبانی پرخنده از خاک برمیخیزد.
هوش مصنوعی: هر کسی که در روز رستاخیز از اعمال خود شرمنده و ناراحت است، به خاطر شرمندگیاش از خدا در بهشت به حساب نمیآید و شرم او را از نعمتهای بهشت دور نمیکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.