آبرو رامی برد از چهره اظهار طمع
ابر آب روی مردان است گفتار طمع
خواری روی زمین خاری است از دیوار او
زرد رویی یک گل است از طرف دستار طمع
در زمینش گر گل بی خار کارد باغبان
خار دامنگیر می روید ز گلزار طمع
خستگان راهست پرهیزی به هر عنوان که هست
می کند پرهیز از پرهیز بیمار طمع
می توان جستن به مکرو حیله از قید فرنگ
نیست امید رهایی با گرفتارطمع
از بریدن و ز گسستن چون رگ سنگ ایمن است
حرص بندد برمیان هرکه زنار طمع
چون میان روز روشن خواهد از مردم چراغ؟
روز را گر شب نمی داند سیه کارطمع
حاصلش نبود بغیر از برگ سبز سایلان
در دل هرکس دواند ریشه زنگار طمع
صائب از بی آبرویان تا توانی دور باش
کز برص مسری تر افتاده است ادبار طمع
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در مورد خطر و آسیبهای طمع و حرص سخن میگوید. شاعر با تشبیهات مختلف نشان میدهد که طمع چگونه آبرو را میبرد و انسان را به ذلت میکشاند. او طمع را مشابه به خاری میداند که در دل گلزار میروید و باعث ایجاد دردسر میشود. همچنین، به دشواریهای ناشی از این صفت اشاره میکند و تأکید میکند که طمع انسان را از پرهیز و آرامش دور میکند. در نهایت، شاعر توصیه میکند که از افراد بیآبرو و مصیبتزده دوری کنیم، زیرا طمع مانند بیماری مسری، خطرناک و ویرانگر است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که طمع و خواستههای بیحد و حصر میتواند اعتبار و آبرو را از چهره افراد بزداید. همانطور که ابر که به زمین میبارد، ممکن است بر صورت مردان اثر بگذارد، اظهار طمع نیز میتواند عواقب ناخوشایندی به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: در اینجا گفته میشود که اگر کسی در دنیا به ذلت و خواری دچار شود، به مانند خاری است که روی زمین واقع شده است. این در حالی است که در میان این دشواریها، گل زیبایی وجود دارد که نماد خوشبختی و زیبایی است و به نحوی نشاندهنده طمعی است که در کنار این ذلت وجود دارد. به عبارت دیگر، زندگی میتواند ترکیبی از رنج و زیبایی باشد.
هوش مصنوعی: اگر در زمین گلهای بدون خار بکارند، باغبان با کمال آرامش میتواند از آنها مراقبت کند. اما اگر در این زمین تمایل به بدی و دخالت وجود داشته باشد، خارهایی که مضر هستند، خود به خود رشد میکنند و مشکلاتی را ایجاد میکنند.
هوش مصنوعی: افرادی که در مسیر زندگی دچار خستگی و ناامیدی شدهاند، به هر دلیلی که باشد، باید از طمع و آرزوهای بیاساس دوری کنند و از این حالت پرهیز کنند.
هوش مصنوعی: در این دنیا، امید نجات از چنگال دروغ و نیرنگ وجود ندارد و نمیتوان به روشهای فریبنده دل خوش کرد.
هوش مصنوعی: هیچ نگرانی از جدا شدن و قطع ارتباط وجود ندارد، زیرا حرص و طمع همه چیز را میبندد و در میانه قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: وقتی که در روز روشن، چراغ از مردم روشنایی بگیرد؟ کسی که روز را نمیشناسد و در ظلمت شب زندگی میکند، بدبخت است و تنها به دنیا طمع میورزد.
هوش مصنوعی: هیچچیز جز دلنوشتههای سبزی که در دل افراد رشد کرده و ریشههای طمع را از آنها دور میکند، به دست نیامده است.
هوش مصنوعی: خود را تا حد امکان از افراد بیاعتبار دور نگهدار، زیرا نشانههای بدی که از آنها به دیگران منتقل میشود، از بیماریهای واگیردار هم خطرناکتر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بی نم خجلت نمیباشد سر و کار طمع
جنس استغنا عرق دارد به بازار طمع
غیر نومیدی علاج اینقدر امراض چیست
عالمی پر میزند در نبض بیمار طمع
عم در حسرت شد و یک طوق قمری خم نبست
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.