می گدازد زین شراب آتشین مینای شمع
تا چه با پروانه بیدل کند صهبای شمع
حسن را در پرده شرم است جولان دگر
جامه فانوس زیبنده است بربالای شمع
برق بی زنهار باشد خرمن پروانه را
گرچه می باردبه ظاهر نور از سیمای شمع
گر شود بازیچه باد صبا خاکسترش
از سر پروانه کی بیرون رود سودای شمع
نیست هرناشسته رو شایسته اقبال عشق
مه کجا در دیده پروانه گیرد جای شمع
می کند دل را سیه نزدیکی سیمین بران
گرچه کافوری بود،تاریک باشد پای شمع
رشته جان جسم خاکی را کند گردآوری
کز درون خود بود شیرازه اجزای شمع
قسمت پروانه جز خمیازه آغوش نیست
در شبستان وصال از قامت رعنای شمع
ظاهر آرایی کند روشندلان را شادمان
گر بر در زدی برون فانوس از سیمای شمع
می پرد در جستن پروانه چشم روشنش
گرچه در ظاهر بلند افتاده استغنای شمع
از نظر بازی اثر از جسم زار من نماند
می شود خرج فروغ خویش سرتاپای شمع
عشق عالمسوز دل را پاک کرد ازآرزو
چون برآید مشت خاشاکی به استیلای شمع؟
در غلط افکنده فانوس مکرر خلق را
ورنه افتاده است یکتا قامت رعنای شمع
روز دود و شب فروغش رهنمایی می کند
نیست محتاج دلیل و راهبر جویای شمع
هر نهالی دارد از دریاب رحمت بهره ای
نیست غیر از اشک خود آب دگر درپای شمع
آتشین چنگ است در صید دل پروانه ها
گرچه هست ازموم کافوری ید بیضای شمع
لازم سر در هوایان است صائب سرکشی
کی غم پروانه دارد حسن بی پروای شمع؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأثیر عمیق عشق و زیبایی پرداخته و با استفاده از نمادهایی چون شمع و پروانه، رابطه میان عشق و زیبایی را توصیف می‌کند. شمع نمایانگر زیبایی و روشنایی است، در حالی که پروانه نماد عشق است که به سمت شمع کشیده می‌شود. عشق، شباهنگام دل را به سوی شمع جلب می‌کند و با وجود خطر سوزانده شدن، پروانه‌ها همچنان به سوی نور شمع می‌شتابند.
شاعر اشاره می‌کند که زیبایی و عشق نیازمند شجاعت و پذیرش خطر هستند و در این مسیر، عشق می‌تواند انسان را از تمامی آرزوها و خیال‌های بی‌اساس آزاد کند. همچنین، در کنار زیبایی ظاهری شمع، عمق عشق و تضادهای آن نیز به تصویر کشیده می‌شود. در نهایت، عشق و زیبایی به هم وابسته‌اند و وجود یکدیگر را تکمیل می‌کنند.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف تأثیر عمیق و سوزان شراب آتشین بر مینا و شمع می‌پردازد و به ارتباط بین پروانه و شمع اشاره می‌کند. می‌توان گفت که شراب آتشین به گونه‌ای است که مینا را گداخته و تغییری در حال و هوای شمع به وجود می‌آورد. این خط بیانگر حس و حال عاطفی و دردناک است که پروانه در جستجوی نور شمع دچار آن می‌شود. در واقع، این تصویر به رابطه پیچیده و جذاب بین عشق و درد اشاره دارد.
هوش مصنوعی: حسن در سایه‌ی شرم خود، درخشانی و زیبایی دیگری دارد. پوشش زیبای او بر فراز شمع قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: برق به طور ناگهانی و بی‌احیا می‌تواند موجب نابودی خرمن پروانه‌باشد، هرچند که در ظاهر نور از چهره شمع ساطع می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر بازیچه‌ی باد صبا شود، دیگر چگونه می‌تواند خاکستر پروانه به خواسته‌ی شمع اهریمن فرار کند؟
هوش مصنوعی: هر کسی که در عشق به اندازه‌ی شایستگی نیست، نمی‌تواند به راحتی به مقامی دست یابد. مانند پروانه که در دل شمع نمی‌تواند بماند، عشق حقیقی فقط نصیب کسانی می‌شود که لیاقت آن را داشته باشند.
هوش مصنوعی: دل را تیره و تار می‌کند نزدیکی سیمین، حتی اگر عطر کافور باشد. پای شمع نیز در این تاریکی می‌ماند.
هوش مصنوعی: زندگی جسمانی انسان، مانند شمعی است که از اجزای مختلفی ساخته شده و این اجزا به نیرویی درونی متصل هستند که آنها را به هم نگه می‌دارد. این نیروی درونی، همان روح یا جان انسان است که باعث می‌شود اجزای جسم به یکدیگر متصل شوند و زندگی ادامه پیدا کند.
هوش مصنوعی: پروانه تنها به عنوان علامتی از عشق، در آغوش شمع که نماد روشنی و زیبایی است، به خواب می‌رود و جز این خمیازه چیزی برایش باقی نمی‌ماند. در واقع، در جایی که عشق و وصال وجود دارد، ارتباط عمیق و زیبایی شکل می‌گیرد.
هوش مصنوعی: روشنایی و زیبایی بر دل‌های روشندل می‌افزاید و اگر بر دروازه‌ای بزنید، مانند نوری که از چهره شمع می‌تابد، آن‌جا روشنایی و شادی به ارمغان می‌آورد.
هوش مصنوعی: چشم روشنش به دنبال پروانه می‌پرد، هرچند که در نگاه اول به نظر می‌رسد شمع به حالت خود راضی و بی‌نیاز است.
هوش مصنوعی: از نگاه و تاثیرات دنیوی، هیچ نشانه‌ای از وجود ضعیف من باقی نمانده است. اکنون می‌توانم تمام وجودم را همچون شمعی درخشان برای دیگری فدای نور خود کنم.
هوش مصنوعی: عشق مانند آتش سوزانی، دل را از خواسته‌ها و آرزوها پاک می‌کند. هنگامی که شعله‌ای از آتش به وجود می‌آید، دیگر چیزی جز خاکستر و تکه‌های کوچک باقی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: شمعی روشن و زیبا وجود دارد که در کنار سایر چراغ‌ها قرار گرفته و توجه همگان را به خود جلب کرده است. اما اگر دقت کنیم، آن شمع همچنان تنها و متمایز است و نورش درخشان‌تر از بقیه است.
هوش مصنوعی: در روزهایی که هوا پر از دود است و شب‌ها که نور روشنایی دارد، این نوری که می‌تابد خودش ما را راهنمایی می‌کند و نیازی به دلیل و رهنما نداریم؛ مثل کسی که به دنبال شمعی می‌گردد.
هوش مصنوعی: هر نهالی برای رشد و نمو به رحمت و توجه نیاز دارد و جز اشک خود، چیز دیگری به آن نمی‌رسد. فقط مانند شمعی که با آب اشک به حیات خود ادامه می‌دهد.
هوش مصنوعی: چنگی آتشین در دست است که پروانه‌ها را به دام می‌کشد. هرچند این چنگ از موم و بوی خوش کافور تشکیل شده و شمعی را در بر دارد.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر اشاره می‌کند که پروانه‌ها که به شمع‌های بی‌پروا نزدیک می‌شوند، نگرانی یا غمی ندارند. این نشان‌دهنده‌ی شجاعت و جسارت آن‌هاست که بدون ترس از خطر، به سمت زیبایی جذب می‌شوند. به نوعی می‌توان گفت که عشق و احساس‌های عمیق ممکن است انسان را به خطرات نزدیک کند، اما در عوض، جذابیت و زیبایی آنها ارزش تجربه کردن را دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.