مکن خراش دل سنگ نیز پیشه خویش
که کشته می شوی آخر به زخم تیشه خویش
زشرم صورت شیرین مرا میسر نیست
ز دور بوسه زدن بر دهان تیشه خویش
مرا به دار فنای زمانه چون حلاج
بجز رسن نبود بهره ای ز پیشه خویش
که غیر سبزه خط تو ای بهار امید
رسانده است در آتش به آب، ریشه خویش ؟
به لطف شیشه گر، امید من درست بود
ازان دریغ ندارم زسنگ شیشه خویش
دوام خنده شادی چو غنچه یک دهن است
خوشم به تنگدلی با غم همیشه خویش
چو پیش صرصر مرگ است کوه و کاه یکی
به سنگ خاره چه محکم کنیم ریشه خویش ؟
نمی رسد به غزالان فربه آسیبی
اگر ز پهلوی لاغر کنند بیشه خویش
شدم به خوردن دل قانع از جهان صائب
چو شیر پا نگذارم برون ز بیشه خویش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی تأثیرات نحوه زندگی و انتخاب‌های فردی می‌پردازد. شاعر از خراش دادن دل سنگی یعنی آسیب زدن به خود و آینده‌اش سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که انسان باید مراقب رفتار خود باشد تا گرفتار عواقب زیان‌بار نگردد. او اشاره می‌کند که عشق و امید به مانند بهار است و بدون آن زندگی بی‌ثمر است. شاعر با استفاده از تصاویری چون حلاج و مرگ، به ناپایداری زندگی و اهمیت انتخاب‌های صحیح اشاره می‌کند. در نهایت، او بر این نکته تأکید می‌کند که انسان باید از دل دنیای سخت با صبر و شجاعت عبور کند و نباید از مشکلات بترسد.
هوش مصنوعی: به خودت آسیب نزن و دل سنگی را بیشتر خراش نده، چون در نهایت خودت به خاطر زخم‌هایی که به وجود می‌آوری، آسیب می‌بینی و لطمه می‌خوری.
هوش مصنوعی: شرم دارم که به خاطر زیبایی‌ام، از دور نتوانم بر دهان کسی که محبوبم است بوسه بزنم.
هوش مصنوعی: در زندگی، مانند حلاج که به دار آویخته شد، تنها چیزی که از کار خود به دست آورده‌ام، رشته‌ای است که به آن متصل هستم و هیچ ارزش دیگری از زمانه برای من نمانده است.
هوش مصنوعی: چرا غیر از سبزه و سرسبزی تو، بهار امید را در دل خود به آتش و آب دچار کرده است؟
هوش مصنوعی: به کمک شیشه‌گر، امید من به حقیقت رسید و از این بابت که شیشه‌ای از خودم ساخته‌ام، هیچ پشیمانی ندارم.
هوش مصنوعی: دوام خنده و شادی به مانند غنچه‌ای است که تنها یک بار باز می‌شود. من از زندگی در تنگدستی و رنج با غم خودم، راضی و خوشحال هستم.
هوش مصنوعی: زمانی که در مقابل باد سرد مرگ ایستاده‌ایم، چه تفاوتی دارد که کوه باشیم یا کاه؟ چطور می‌توانیم ریشه‌مان را محکم کنیم؟
هوش مصنوعی: غزالان چاق و سالم در جنگل آسیب نخواهند دید اگر گوزن‌های لاغر برای خود درختان را زخمی کنند.
هوش مصنوعی: من از دنیا و چیزهای آن دل بر نمی‌دارم و راضی‌ام به آنچه دارم؛ مانند شیر که پا به دشت خود نمی‌گذارد و در محدوده‌اش باقی می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.