فارغ از دامند مرغان سبک پر در گذار
خامه رامانع ز جولان نیست مسطر در گذار
نقد دنیا همچو گل هر روز در دست کسی است
هست چون سیماب اینجا خرده زر در گذار
چون تواند کاه پشت خویش بر دیوارداد؟
کوه در جایی که باشد همچو صرصر در گذار
دل منه بر نقش امید سبک جولان ،که هست
درحصار آهن و فولاد جوهر در گذار
دست بر دل نه که رنگ اعتبارات جهان
همچو اوراق خزان دیده است یکسر در گذار
در شبستانی که من درخواب غفلت رفته ام
چون سپندگرم جولان است مجمر در گذار
ناقصان را می کند درد طلب کامل عیار
آب ساکن، می شود تیغ بجوهر در گذار
دیده از روی عرقناک سمن رویان مپوش
مغتنم دان وقت را تا هست اختر در گذار
نعل وارونی است تبخال لب من، ورنه هست
در دل من زان بهشتی روی، کوثر در گذار
زان دهنها چون صدف بازست از حیرت، که هست
از عرق آن چهره را پیوسته گوهر در گذار
شوخی جولان زاحسان نیست مانع حسن را
فیض می بخشد نسیم روح پرور در گذار
در حضور بادپیمایان مزن لاف سخن
خامشی از شمع به، تا هست صرصردر گذار
نیست موقوف طلب احسان ارباب کرم
می شود باد از وصال گل معطردر گذار
پای من دست حمایت بود بر سر مور را
ازچه پامال حوادث شد مرا سر در گذار؟
هست بی صورت ترا لاف سبکباری زدن
می شود تا ازتو نقش پا مصور در گذار
شکوه کردن از شتاب عمر، کافر نعمتی است
عمر چون آب است وباشد آب خوشتر در گذار
نیست صائب بحرامکان جای آرام وقرار
هست با استادگیها آب گوهر در گذار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به گذرا بودن زندگی و ناپایداری دنیا اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصاویری از طبیعت و عناصر مختلف، به این نکته می‌پردازد که دنیا مانند گل و سیماب است و ارزش‌های آن موقتی و فانی هستند. او به ما می‌گوید که نباید به امیدهای توهمی دل ببندیم و در عین حال، قدر زمان و لحظات را بدانیم، چرا که زندگی و جوانی به سرعت در حال گذر است. در نهایت، شاعر به مسأله‌ای جهانی و انسانی می‌پردازد که همه ما با چالش‌های زندگی و عدم قطعیت آن روبه‌رو هستیم و باید از هر لحظه بهره‌برداری کنیم.
هوش مصنوعی: با رهایی از تله‌ها و موانع، پرندگان سبک‌پر به راحتی پرواز می‌کنند و در این بین، قلم نیز نمی‌تواند مانع آزادی آنها شود. در واقع، هیچ چیزی نمی‌تواند جلوی حرکت و آزادی آنها را بگیرد.
هوش مصنوعی: دنیا و possessions آن مانند گلی زیبا هستند که هر روز در دست کسی قرار می‌گیرد و گذراست. مانند جیوه، که همیشه در حال تغییر شکل است، ارزش‌های واقعی در این دنیا، مانند ذرات طلا، در میان تغییرات و ناپایداری‌ها به سرعت از دست می‌روند.
هوش مصنوعی: چطور می‌تواند کسی که ضعیف است، برابر کسی که قدرت و زور زیادی دارد، بایستد؟ در جایی که قوی‌ها با شدت و قدرت در حال حرکت هستند، ضعفا نمی‌توانند تاب بیاورند.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر امیدی که دارد، در حال حاضر در وضعی است که می‌تواند به راحتی حرکت کند، اما در واقع در یک محیط سخت و محصور قرار دارد که از آهن و فولاد ساخته شده است. به عبارتی، با وجود امید، واقعیت‌های سختی وجود دارد که او را محاصره کرده‌اند.
هوش مصنوعی: دستت را بر دل بگذار و متوجه باش که ارزش‌های دنیا مانند برگ‌های پاییز زودگذر و ناپایدار هستند. به این مسائل بی‌توجهی کن و به جلو حرکت کن.
هوش مصنوعی: در مکانی که من در خواب غفلت به سر می‌برم، شعله‌های گرم و پرانرژی مانند خاکستر سوزان در حال حرکت و جست‌وجو هستند.
هوش مصنوعی: کسانی که ناقص هستند، با درد خواسته‌های خود به سمت کمال حرکت می‌کنند. آب ساکن که به آرامی جریان می‌یابد، در نهایت به تیزی و ارزشمندی مانند یک تیغ تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: چشم‌ات را از تماشای زیبایی‌های چهره سمن‌ها (دختران زیبا) نپوشان، چرا که این لحظه و زمان را غنیمت بشمار؛ تا زمانی که ستاره در حال حرکت است و فرصت باقی است.
هوش مصنوعی: تبخال لب من فقط ظاهر است و در واقع درد من نیست، چون در دل من زیبایی‌هایی وجود دارد که ارزش بیشتری دارند و همچون کوثر در حال عبورند.
هوش مصنوعی: از آن دهان‌ها که مانند صدف باز شده‌اند به خاطر حیرت، همیشه در حال جاری شدن از عرق آن چهره، گوهرهایی به دست می‌آید.
هوش مصنوعی: شوخی و بازیگوشی چیزی نیست که مانع خوبی باشد؛ نسیم ملایمی که روح را پرورش می‌دهد، برکاتی به همراه دارد و در گذر خود تأثیر مثبت می‌گذارد.
هوش مصنوعی: در جمع کسانی که به خوبی سخن می‌گویند، از گفتن حرف‌های بی‌معنا خودداری کن. سکوت بهتر است تا زمانی که هوای تند و سرد در گذر است.
هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که انتظار نعمت و لطف افرادی که به سخاوت مشهورند، به سرانجام می‌رسد، همان‌طور که بوی خوش گل معطر به هوا می‌رود و منتشر می‌شود. در حقیقت، لطف و محبت آنها به تدریج مانند عطر گل آن‌قدر گسترش می‌یابد که به دیگران نیز می‌رسد.
هوش مصنوعی: من به لطف حمایت پاهایم، احساس امنیت می‌کردم، اما حالا چرا در برابر حوادث و مشکلات، در سرنوشت من پایمال شده‌ام؟
هوش مصنوعی: تو بی‌صورت هستی، آنچنان که نمی‌توان سبکباری تو را نادیده گرفت. این حالت باعث می‌شود تا ردپایی از تو به جای بماند.
هوش مصنوعی: شکایت از سرعت گذر عمر، نشانه‌ای از نادانی است. عمر مانند آب است و در گذر خود می‌تواند لذت‌بخش‌تر باشد.
هوش مصنوعی: صائب، در دنیای حرام و ناپایدار، جایی برای آرامش و آسایش وجود ندارد. تنها با استقامت و تلاش می‌توان از طوفان‌ها عبور کرد و به منابع باارزش دست یافت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.