تا چنددلت برمن مهجور نبخشد
تا کی نگهت برنگه دور نبخشد
پروانه مغرورم ودربزم نسوزم
تا شمع به من مرهم کافور نبخشد
مغزش بخورد پشه نمرد مکافات
فیلی که به نقش قدم مور نبخشد
افسردگی این طوراگر ریشه دواند
ترسم که خزان برشجر طورنبخشد
تا هست گلیم سیه بخت به روزن
خورشید به ویرانه ما نور نبخشد
زودا که شود دنبه گدازاز نظرخلق
آن پهلوی چربی که به ساطور نبخشد
بردار بپیچد به صدآشفتگی تاک
گردور خودآن چشم به منصور نبخشد
زودا که به خاکستر ادبار نشیند
خرمن که به دست تهی مورنبخشد
صائب تو مهیای پریشانی دل باش
این شمع تجلی است که برطورنبخشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس تنهایی و ناامیدی خود اشاره میکند و بر این نکته تأکید دارد که تا زمانی که عشق و محبت وجود نداشته باشد، زندگی تاریک و سرد به نظر میرسد. شاعر همچنان بررسی میکند که وضعیت کنونیاش چه تأثیری بر روح و روانش دارد و از احتمال اینکه زیباییها و خوشیها از زندگیاش برود، نگران است. او با استفاده از تشبیهاتی مانند پروانه و شمع، گفتمانی عاطفی و عمیق را در مورد عشق و امید شکل میدهد و در نهایت از خود میپرسد که آیا روزی به شادی و نور در زندگیاش دست خواهد یافت یا خیر.
هوش مصنوعی: چند وقت دیگر باید بگذرد که دلت دیگر نمیتواند مرا کنار بگذارد؟ تا کی باید منتظر بمانم که نگاهت به من بیفتد؟
هوش مصنوعی: من به خود میبالم و در این مراسم نمیسوزم، تا زمانی که شمع به من تسلی و آرامش بدهد.
هوش مصنوعی: اگر پشهای در مغز کسی برود، او نمیمیرد؛ اما باید منتظر عواقب کارش باشد، چون فیل بزرگ هم نمیتواند حق قدم مور را ادا کند.
هوش مصنوعی: اگر افسردگی اینقدر در جانم عمق بگیرد، میترسم که مانند پاییز، زندگیام را به خشکی و نابودی بکشاند.
هوش مصنوعی: تا وقتی که شمع بدشانسی ما در تاریکی حضور دارد، روزنه خورشید به ویرانه ما نخواهد تابید.
هوش مصنوعی: ای کاش زمان آن فرا برسد که دنبه (چربی) از بین برود و مردم آن پهلوی چربی را ببینند که به راحتی از بین میرود و نیازی به ساطور ندارد.
هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال خوشحالی و آرامش باشد، باید از چیزهای ناپایدار و پر دردسر دوری کند، چرا که این تلاشها به نتیجهای مطلوب نخواهد رسید و آنچه که مورد نظر است به او نمیرسد.
هوش مصنوعی: زود باشد که آتش بدبختی، خوشی و نعمت را به خاکستر تبدیل کند، همانطور که مورچه با دست خالی، چیزی به دست نمیآورد.
هوش مصنوعی: ای صائب! تو آماده باش تا دلتنگی و پریشانی را بپذیری، زیرا این شمع نماد روشنی است که بر کوه نورافشانی نخواهد کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.