هر کس سخن به دشمن انصاف می دهد
در دست زنگی آینه صاف می دهد
همت نه بی دریغ زر وسیم دادن است
اهل کرم کسی است که انصاف می دهد
چون مور در خرابه دنیا چه سر کنم
جایم چو نقطه بر سر خود قاف می دهد
صائب چه بی دریغ ز کلکت سخن چکد
آب حیات را چه به اسراف می دهد
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
هر کس سخن به دشمن انصاف می دهد
در دست زنگی آینه صاف می دهد
همت نه بی دریغ زر وسیم دادن است
اهل کرم کسی است که انصاف می دهد
چون مور در خرابه دنیا چه سر کنم
جایم چو نقطه بر سر خود قاف می دهد
صائب چه بی دریغ ز کلکت سخن چکد
آب حیات را چه به اسراف می دهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مساله انصاف و کرامت اشاره دارد. شاعر می‌گوید که دادن انصاف به دشمن در واقع به نوعی خود را در آینه‌ای زنگ‌زده قرار دادن است. او بر این باور است که همت واقعی در بخشیدن زر و سیم نیست، بلکه در اعطای انصاف و محبت به دیگران است. همچنین، شاعر به وضعیت ناامیدکننده خود همچون یک مورچه در خرابه دنیا اشاره می‌کند و احساسش را از بی‌مقداری و کوچکی در این جهان بیان می‌کند. در آخر، شاعر به اهمیت قناعت در استفاده از منابع و حقیقت می‌پردازد و بیان می‌کند که زندگی واقعی در گرانی‌ها و اسراف نیست.
هوش مصنوعی: هر کسی که با دشمن با انصاف صحبت کند، مثل این است که در دست یک شخص غیراخلاقی، آینه‌ای شفاف قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: کسی که اهل generosity و بزرگ منشی است، فقط با بخشش پول و ثروت شناخته نمی‌شود، بلکه باید انصاف و عدالت را در پخش نعمت‌ها و کمک‌ها در نظر بگیرد.
هوش مصنوعی: در این دنیا مانند موری در ویرانه‌ها حس می‌کنم. چه کار باید بکنم وقتی که جای من همچون یک نقطه‌ای کوچک بر یک قاف (قافله) است؟
هوش مصنوعی: صائب به راحتی از گلویش سخن شیرین و فاخر می‌ریزد، گویا آب حیات را بی‌پروا و با نهایت سخاوت خرج می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.