برقم ز خرمن از دل بیتاب می جهد
نبضم ز تاب دردچو سیماب می جهد
آرام رابه خواب نبیند، به مرگ هم
طفلی که از خروش من از خواب می جهد
پهلو ز بوریای قناعت تهی مکن
برق از سحاب بستر سنجاب می جهد
بازآکز انتظار تو هر شب هزار بار
چشم امیدواریم از خواب می جهد
صائب رضا به حادثه آسمان بده
این خار کی ز آفت سیلاب می جهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق و درونی خود را بیان می‌کند. او از ناآرامی و تپش قلبی که به خاطر دلتنگی و درد درونش دارد صحبت می‌کند. او به خواب آرام اشاره می‌کند که ندارد و در این بی‌قراری، مانند کودکی از خواب بیدار می‌شود. همچنین شاعر به قناعت اشاره کرده و از پرهیز از آن می‌گوید. انتظار برای دیدار محبوب او را نیز نگران و بی‌قرار کرده است. در نهایت، او به خداوند دعا می‌کند تا در برابر حوادثی که بر او می‌گذرد، یاری دهد. شعر نشان‌دهنده احساساتی از قبیل ناامیدی، انتظار و درد است.
هوش مصنوعی: من از دل پر تند و تابانم مانند برقی که از خرمن می‌جهد. نبض من نیز به خاطر درد، مانند جیوه به بالا و پایین می‌پرد.
هوش مصنوعی: آرامش به خواب نخواهد رفت، حتی مرگ هم نمی‌تواند کودکی را که از سر و صدای من بیدار می‌شود، خواب کند.
هوش مصنوعی: پهلو را از قناعت پر مکن، زیرا مانند برقی که از ابرها برمی‌خیزد، زندگی همیشه در حال تغییر و تحول است.
هوش مصنوعی: هر شب به انتظار تو، هزار بار با امید بیدار می‌شوم و از خواب بیرون می‌آیم.
هوش مصنوعی: صائب رضا از خدا می‌خواهد که به حادثه‌ای که در آسمان می‌افتد، توجه کند و اشاره می‌کند که این خار (نباتی کوچک و بی‌ارزش) چگونه از آفت سیلاب و خطرات آن فرار می‌کند. در واقع، این اشاره به تلاش و کوشش موجودات برای بقا در برابر سختی‌ها و چالش‌های زندگی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.