رهرو ز فکر پوچ به منزل نمی رسد
یک کشتی حباب به ساحل نمی رسد
زنهار محو شو که درین دشت راهرو
تا در ترد دست به منزل نمی رسد
موج از حقیقت دل دریاست بیخبر
در کنه ذات کس به دلایل نمی رسد
در اولین قدم پر جبریل عقل سوخت
هر پا شکسته ای به در دل نمی رسد
عاشق به بال جاذبه پرواز می کند
بی موج کف به دامن ساحل نمی رسد
دلهای بیقرار تسلی پذیر نیست
این کاروان ریگ به ساحل نمی رسد
شبنم به آفتاب رسید از فروتنی
از عجز هیچ نقص به کامل نمی رسد
خالی نمی کند دل خود را ز دود آه
تا این سپند شوخ به محفل نمی رسد
از بس به خون من جگر تیغ تشنه است
رشحی ازان به دامن قاتل نمی رسد
رفتم که غوطه در صف مژگان او زنم
نشتر به داد آبله دل نمی رسد
صائب عبث غبار تو از جای خاسته است
دست کسی به دامن محمل نمی رسد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان نگرانیها و چالشهای روحی و عاطفی انسان میپردازد. شاعر بر این باور است که فردی که در افکار بیمعنا غرق شده باشد، نمیتواند به اهداف و آرزوهای واقعی خود دست یابد. در اینجا تصاویری از دریا، کشتی، دل، عشق و درد به کار رفته تا نشان دهد زندگی و تحقق آرزوها نیاز به تلاش، واقعیت و صداقت دارد. بدون حرکت و جستجو، انسان به جایی نمیرسد و دلهای ناآرام نمیتوانند آرامش را پیدا کنند. همچنین اشاره به این دارد که تمام تلاشها در شرایط نادرست، بیفایده است و به نتایج مطلوب نمیرسد. شعر به نوعی به تلاش برای درک عمیقتر زندگی و عشق اشاره دارد و تأکید میکند که تنها از سکوت و صبر میتوان به حقیقت و کمال دست یافت.
هوش مصنوعی: اگر کسی تنها به افکار بیفایده و سطحی بپردازد، به هدف خود نخواهد رسید. مانند این است که یک حباب دریا نمیتواند به ساحل برسد.
هوش مصنوعی: احتیاط کن که در این بیابان، مسافر تا زمانی که دچار تردید است، به مقصد نمیرسد.
هوش مصنوعی: موجهای دریا نشان واقعیات عمیق دل انسان هستند، اما هیچکس از عمق درون خود باخبر نیست و به دلیل پیچیدگیهای آن، اندیشهها و دلایل نمیتواند به آن دسترسی پیدا کند.
هوش مصنوعی: در اولین گام، فکر و عقل مانند پر جبرئیل به آتش درآمد و هیچ کس با روح خسته و شکسته به عمق دل نمیتواند برسد.
هوش مصنوعی: عاشق مانند پرندهای است که با نیروی جذب عشق به پرواز در میآید و هیچ گاه به آرامش و امنیت ساحل نمیرسد، بلکه همیشه در جستجوی بینهایت های جدید است.
هوش مصنوعی: دلهای ناآرام هرگز آرام نمیگیرند و این کاروان که در راه است به ساحل نخواهد رسید.
هوش مصنوعی: شبنم وقتی که به آفتاب میرسد، به خاطر نشانههای فروتنی و ناتوانیاش، هیچ عیبی به آن کامل نمیافزاید.
هوش مصنوعی: دل خود را از غم و اندوه خالی نمیکند، چرا که تا زمانی که این شعله شاداب در جمع نمیدرخشد، دلی شاد نخواهد بود.
هوش مصنوعی: از شدت تشنگی تیغ دشمن برای خون من، حتی یک قطره هم به دامن قاتل نمیرسد.
هوش مصنوعی: رفتیم تا در جاذبه و زیبایی مژگان او غرق شویم، ولی برشی که دل احساس میکند، به آبله (زخم دل) نمیرسد.
هوش مصنوعی: عبث، گرد و غبار تو از مکان خود بلند شده است و کسی نمیتواند به چادر تو دسترسی پیدا کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.