مکن یارب گران در منتهای عمر گوشم را
سبک زین بار سنگین ساز با این ضعف دوشم را
گران کردن مروت نیست بار ناتوانان را
به فضل خویشتن تخفیف فرما ثقل گوشم را
چو من از عیب مردم دیده باریک بین بستم
به عیب خویش بینا کن دو چشم عیب پوشم را
مرا ذکر خفی تلقین کن از لطف نهان خود
مکن بازیچه گفتار، لبهای خموشم را
درین میخانه چون خم تا تن خاکی است پا بر جا
به کام دل رسان یارب شراب خامجوشم را
ز بیهوشی عنان نفس سرکش می رود از کف
مگردان زیر دست خواب غفلت، مغز هوشم را
نصیب حق شناسان ساز شهد گفتگوی من
مگردان رزق کافر نعمتان دهر، نوشم را
حبابی چون کشد بر سر محیط بیکرانی را؟
به خورد باده ظرفی ده دل خونابه نوشم را
ز سردی های دوران نیست صائب بر دلم باری
نه آن دیگم که مانع گردد آب سرد، جوشم را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره ناتوانی انسان در برابر تلخیها و بارهای زندگی است. شاعر از خداوند میخواهد که او را در این مسیر یاری کند و وزن سنگین مشکلاتش را سبکتر سازد. او به عیوب خود اشراف دارد و از خدا میخواهد که به او کمک کند تا هرچه بیشتر در خود نیکویی و خودشناسی بیابد. شاعر همچنین به شراب میخانه و لذتهای زندگی اشاره میکند و از خدا خواستار این است که در این دنیای پر از غفلت و خواب آلودگی، او را بیدار و هوشیار نگه دارد. در نهایت، او به لذتهای معنوی و شهود خداوندی اشاره دارد و میخواهد که از نعمتهای الهی بهرهمند شود.
هوش مصنوعی: پروردگارا، در انتهای عمرم مرا در آنها سنگینبار مکن، گوشم را به خاطر این بار سنگین سبک نکن و این ضعف را از دوشم بر مکن.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نباید باعث زحمت دیگران شد و بهتر است که در کمک به افراد نیازمند پایمردی و جوانمردی را نشان دهیم. نویسنده از کسی میخواهد که با بزرگواری و لطف خود، تا حد امکان بار سنگین مشکلات را برایشان سبک کند.
هوش مصنوعی: زمانی که من به عیبهای دیگران با دقت و وسواس نگاه میکنم، ای کاش دو چشم عیبپوش برای خودم داشته باشم تا عیبهای خودم را هم ببینم.
هوش مصنوعی: از لطف پنهانت، در دلم یاد و ذکری نهان بنداز و از حرفهای بیهوده دوری کن، بگذار لبهای ساکتم آرام بمانند.
هوش مصنوعی: در این میخانه، با وجود اینکه جسم من مثل خمی است که به زمین چسبیده، اما امیدوارم که خدایا، شراب خاموش و شادیبخش خود را به من برسانی.
هوش مصنوعی: زمانی که ذهن و احساساتت در بیهوشی و خواب غفلت فرو رفته، مراقب باش که کنترل نفس و رانههای درونیات را از دست ندهی. این بیتوجهی ممکن است باعث شود که خودت را در دنیای بیخبر و سرکش رها کنی.
هوش مصنوعی: ای کاش سهم حقشناسان را از شیرینی گفتار من باز نگیری، زیرا من هیچ نیازی به نعمتهای دهر ندارم.
هوش مصنوعی: اگر حبابی بر روی دریای وسیع و بیکران بماند، چه تاثیری میتواند بگذارد؟ به من ظرفی بده تا دلتنگیام را با شرابی که در آن است بنوشم.
هوش مصنوعی: صائب بر این باور است که سردیهای زندگی نمیتواند مانع از شعلهور شدن احساسات و شور و هیجانات او شود. او به نوعی به خود میگوید که مانند دیگی نیست که بخواهد آب سرد موجب خاموشی او شود؛ بلکه همچنان در حال جوشیدن و فعالیت است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.