صبر را زمزمه من سفری می سازد
کوه را ناله من کبک دری می سازد
پر کاهی است به دوش دل سودازده ام
کوه دردی که فلک را کمری می سازد
در جوانی ز ثمر قامت نخل است دو تا
راستی سرو مرا بی ثمری می سازد
نکند صبر به زندان فلک، جان چه کند؟
مرغ در بیضه به بی بال و پری می سازد
عقل در کاسه سر عشق شد از بیخبری
دیو را باده گلرنگ پری می سازد
هر که را آینه چون آب مصفا شده است
با گل و خار ز روشن گهری می سازد
به شکستی که ز دوران رسد آزرده مباش
که تمامی مه نو را سپری می سازد
می شود از جگر سنگ چراغش روشن
هر که چون لاله به خونین جگری می سازد
می جهد از خم چوگان حوادث گویش
چون فلک هر که به بی پا و سری می سازد
آه سردست علاج دل غمگین صائب
غنچه را صحبت باد سحری می سازد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره صبر و تحمل در مشکلات زندگی است. شاعر با استفاده از تصاویری از طبیعت، به قدرت صبر و تأثیر آن بر روح و روان اشاره میکند. او بیان میکند که صبر میتواند سختیها را آسان کند و حتی در سختترین شرایط، امید و روشنی را ایجاد کند. همچنین، از دردها و تجربیات تلخ زندگی میگوید که میتوانند انسان را قویتر کنند. در نهایت، این شعر به نوعی از دلنوشتههای غمگین و عمیق اشاره دارد که نشاندهنده پیوند میان عشق، عقل و درد است.
هوش مصنوعی: صبر و شکیبایی من مانند یک سفر است که ذهنم را به جلو میبرد و صدای نالهام مانند صدای پرندهای در دل کوهستان است که زیبایی و حیات را به آن مکان میبخشد.
هوش مصنوعی: نسبت به احساسی که در دلم دارم، گویی بار سنگینی به دوش دارم. این درد و اندوهی که در قلبم وجود دارد، به قدری بزرگ و قوی است که میتواند بر مشکلات آسمان تاثیر بگذارد.
هوش مصنوعی: در جوانی، مانند نخل با ثمر، استقامت و استواری دارم؛ اما دو مورد راستی که مثل سرو هستند، باعث بی ثمری و ناکامی من میشوند.
هوش مصنوعی: اگر صبر به دام زندگی گرفتار شود، جان چه خواهد کرد؟ پرندهای که در تخم است، بدون بال و پر، چطور میتواند زندگی بسازد؟
هوش مصنوعی: عقل به خاطر بیخبری از عشق در سر انسان قرار گرفته و به همین دلیل، دیوانه را نیز به وسیلهی عشق و زیبایی، به موجودی که شبیه به پریهاست تبدیل میکند.
هوش مصنوعی: هر کسی که دلش پاک و خالص باشد، میتواند از زیباییها و چالشهای زندگی، چیزهای ارزشمندی بسازد.
هوش مصنوعی: به مشکلی که از زمان به وجود میآید، ناراحت نباش؛ چرا که هر نی که در زندگی دچار میشوی، در نهایت به پایان میرسد و دوباره روزهای خوب به سراغت خواهند آمد.
هوش مصنوعی: هر کسی که همانند لاله، با دل شکسته و دردی عمیق زندگی کند، میتواند از سختیها و مصیبتها، نوری بسازد و از دل سنگ، چراغی روشن کند.
هوش مصنوعی: چرخ حوادث مانند گوی در حال چرخش است و افرادی که به ناتوانی و بیپایی خود عادت کردهاند، نمیتوانند با آن مقابله کنند.
هوش مصنوعی: آه آرام و عمیق میتواند راهی برای درمان دلهای آشفته باشد و گلی که در حال شکفتن است، صحبت با نسیم صبحگاهی را تجربه میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.