تو از نام بلند ای نوجوان بردار کام خود
که پیران می کنند از قامت خم حلقه نام خود
زفیض راستی از محتسب بر خود نمی لرزم
به کوه قاف دارم پشت از سنگ تمام خود
گر از بیطاقتی خود قاصد پیغام خود گردم
فرامش می کنم در راه از غیرت پیام خود!
حذر کن از می سرکش که تاکش با زمین گیری
به چندین دست نتواند نگه دارد زمام خود
مرا از بوته خجلت بر آر ای شعله سرکش
که خونها می خورم چون لاله از سودای خام خود
چه افتاده است بر دل بار گردم عندلیبان را؟
چو من از بوی گل چون غنچه می گیرم مشا خود
ز آواز شکست من دل احباب می ریزد
وگرنه من نمی دارم دریغ از سنگ جام خود
شکاری چون به بخت ما نمی افتد همان بهتر
که در خاک فراموشان نهان سازیم دام خود
به شور من ندارد بلبلی این بوستان صائب
روان گردد، به خون مرده گر خوانم کلام خود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوجوانی توصیه میکند که به نام و هویت خود افتخار کند و از دیگران الهام بگیرد. شاعر بر این نکته تأکید دارد که با وجود مشکلات و محدودیتها، باید به راستگویی و صداقت پایبند بود. او همچنین به خطرات می شراب و افراط در لذتهای دنیوی اشاره میکند و نیاز به احتیاط و خودداری را گوشزد میکند. مضمون اصلی این شعر، تقاضا از نوجوانان برای انتخاب مسیر درست و دوری از خجالت و ترس است تا بتوانند به شکوفایی و موفقیت برسند. در نهایت، شاعر به تلخی و ناامیدی موجود در زندگی نیز اشاره میکند و به این فکر میافتد که شاید بهتر باشد از دنیای فراموششدگان دوری گزینیم.
هوش مصنوعی: ای جوان، از نام نیک و مقام بلندت بهرهمند شو، زیرا که افراد سالخورده به خاطر قامت خمیدهشان، به نام خود میبالند.
هوش مصنوعی: از برکت صداقت به هیچ وجه نمیلرزم، چون پشتوانهام مانند کوه قاف از سنگی محکم و استوار است.
هوش مصنوعی: اگر به خاطر بیصبری خود بخواهم پیغامم را به دیگران برسانم، در مسیر فراموش میکنم که باید به خاطر محبت و غیرت پیامم، آن را منتقل کنم.
هوش مصنوعی: مواظب باش از شراب پرشوری که حتی با زمینگیری هم نمیتوان آن را کنترل کرد و جلوش را گرفت.
هوش مصنوعی: ای شعله سرکش، مرا از شرم و خجالت آزاد کن، زیرا من مانند لاله که از عشق نارس خود خون میریزد، دلی پر درد دارم.
هوش مصنوعی: دل من چه حالتی دارد که مانند هرچه بلبل است، دلبسته و غمگینم؟ وقتی که من از بوی گل لذت میبرم، چرا تو خود را در این حال نمیبینی؟
هوش مصنوعی: از صدای شکستن من، دل دوستانم میشکند و اگر نه، من از جان خودم نیز برای جام سنگیام دریغی ندارم.
هوش مصنوعی: بهتر است دام خود را در دل خاک پنهان کنیم، چون شکار به سوی ما نمیآید.
هوش مصنوعی: بلبلی که در این بوستان است، به شوق من توجهی ندارد. حتی اگر کلمات خود را از روی حسرت و درد بخوانم، نمیتواند روح خود را به پرواز درآورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.