زسنگ کودکان از پا دل دیوانه ننشیند
به حرف سخت از جوش خود این میخانه ننشیند
نگردد تا تهی از سنگ جیب و دامن طفلان
به دامان بیابان گرد این دیوانه ننشیند
نسازد خاک خامش آتش ما بیقراران را
می پرزور ما از جوش در پیمانه ننشیند
زچشم شور، آب زندگانی تلخ می گردد
همان بهتر که با فرزانگان دیوانه ننشیند
از در آستین پیوسته دارد شمع اشک خود
که گرد کلفتی بر خاطر پروانه ننشیند
ز آب بحر چون گرد یتیمی بیش می گردد
غبار خاطری کز گریه مستانه ننشیند
مکن زنهار از خلوت نشینی منع زاهد را
چه سازد صورت دیوار اگر در خانه ننشیند؟
نمی ماند به زندان بدن چون روح کامل شد
که صهبا چون نشست از جوش در میخانه ننشیند
زسیلاب بهاران خانه آرایی نمی آید
دل بیتاب ما در کعبه و بتخانه ننشیند
مهیای سفر شو چون قد از پیری دو تا گردد
ته دیوار مایل مردم فرزانه ننشیند
دل ما بیقراران چون شود آسوده در زلفی
که یک دم بر زمین با پای چوبین شانه ننشیند
مروت نیست آلودن به تهمت دامن پاکان
به خلوت عاشق بیتاب با جانانه ننشیند
برومندی نصیب خاکساران می شود صائب
نگردد سبز تا در خاک چندی دانه ننشیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و suffering دیوانگان و عاشقان می‌پردازد و نشان‌دهندهٔ بی‌قراری و تشنگی دل‌هاست. شاعر به تصویر کشیدن حال و هوای دیوانگی و عشق می‌پردازد و به بیان اهمیت درک و همدلی در این زمینه می‌پردازد. همچنین، انتقاداتی به زهد وپرهیزگاری می‌شود و بر نیاز به خلوص و عشق واقعی تأکید می‌شود. در نهایت، شعر نشان می‌دهد که واقعیات زندگی، همچون سفری پرجوش و خروش، تلاشی برای درک عشق و حقیقت است و بر ارزش عشق و دیوانگی به عنوان نمودهای عمیق انسانی تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: دل دیوانه به راحتی از سخنان سخت و دشوار متاثر نمی‌شود، مانند سنگی که در برابر نیش زدن کودکان بی‌تفاوت باقی می‌ماند و از شور و نشاط خود در این میخانه کاسته نمی‌شود.
هوش مصنوعی: تا زمانی که جیب و دامن کودکان از سنگ خالی نشود، این دیوانه در بیابان نخواهد نشست.
هوش مصنوعی: خاک خام نمی‌تواند آتش بی‌قراری ما را بیافریند و اگر ما در جوش و خروش هستیم، حتی در ظرف هم آرام نمی‌نشینیم.
هوش مصنوعی: از نگاه بد، زندگی به تلخی می‌گراید؛ بنابراین بهتر است که انسان با دانایان و فرزانه‌ها که ممکن است دیوانه به نظر برسند، معاشرت نکند.
هوش مصنوعی: شمعی که در آستین وجود دارد، همیشه اشک‌هایش را می‌ریزد تا گرد غباری بر دل پروانه ننشیند.
هوش مصنوعی: مانند گرد و غبار ناشی از آب دریا، یتیمی بیشتر و بیشتر می‌شود و حسرت و اندوه او همچون گریه‌ای بی‌پایان است که هرگز کم نمی‌شود.
هوش مصنوعی: به خودت هشدار ده که از تنهایی پرهیز نکنی، زیرا زاهد اگر در خانه نماند، چه تأثیری بر دیوار دارد؟
هوش مصنوعی: وقتی روح به کمال برسد، دیگر در قفس بدن نمی‌ماند؛ همچون اینکه وقتی شراب در میخانه به جوش می‌آید، به آرامی نمی‌نشیند.
هوش مصنوعی: در بهار که زیبایی و نشاط همه جا را فرا گرفته، دل ناآرام و تشنه ما نمی‌تواند در مکان‌های مقدس و نمادین آرامش پیدا کند، نه در کعبه و نه در بتخانه. احساساتی که درون ماست، فراتر از این مکان‌هاست و نمی‌توانند ما را سیراب کنند.
هوش مصنوعی: آماده‌‌ی سفر باش، چرا که وقتی قد انسان به خاطر پیری کوتاه می‌شود، آنجا که دیوار کج است، افراد خردمند نمی‌نشینند.
هوش مصنوعی: دل بی‌قرار ما زمانی آرام می‌شود که در زلفی که هر لحظه با پای چوبی شانه نمی‌شود، استراحت کند.
هوش مصنوعی: خوبی نیست که به بی‌گناهی تهمت بزنیم، چرا که در خلوت عاشقانی که به کسی عشق می‌ورزند، این کار ناپسند است.
هوش مصنوعی: کسانی که humble هستند و به زمین تعلق دارند، زندگی و برومندی را به دست می‌آورند. مانند دانه‌ای که برای رشد و سبز شدن، نیاز به زمان و قرار گرفتن در خاک دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.