جنّتِ در‌بسته سازد مُهرِ خاموشی ترا
چهره زرّین می‌کند چون به، نمدپوشی ترا
حلقهٔ ذکرِ خدا گردد لبِ خاموشِ تو
گر شود توفیق از مردم فراموشی ترا
خانه‌داری، در گذارِ سیل لنگر‌کردن است
می‌شود حِصنِ سلامت، خانه‌بر‌دوشی ترا
هوشمندی می‌برد بیرون ترا از آب و گِل
می‌نماید صورتِ دیوار، بیهوشی ترا
گوش اگر داری درین بستانسرا هر غنچه‌ای
می‌کند با صد زبان تلقینِ خاموشی ترا
غافلی چون رشته کز سیمین‌برانِ روزگار
رنجِ باریک است حاصل از هم‌آغوشی ترا
خنده چون مینای می کم کن که چون خالی شدی
می‌گذارد چرخ بر طاقِ فراموشی ترا
آنچنان کز خار آتش را فزاید سرکشی
بیش شد رعناییِ نفس از خشن‌پوشی ترا
هوشیاری زنگِ غفلت می‌برد صائب ز دل
دل سیه چون لاله می‌گردد ز می‌نوشی ترا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأمل درباره سکوت و خاموشی میپردازد و این مفهوم را با استفاده از استعارهها و تصاویر زیبا گسترش میدهد. شاعر میگوید که سکوت میتواند درهای بهشت را ببندد و چهره فرد را زیبا کند. همچنین بیان می‌کند که یاد خدا در سکوت به وجود میآید و فرد اگر فراموش شود، میتواند به آرامش و سلامت دست یابد.
شاعر به هوشمندی و آگاهی اشاره می‌کند که فرد را از مشکلات رهایی میبخشد و گوش دادن به دیگران را به عنوان وسیلهای برای یادآوری میداند. در نهایت، شعر بر اهمیت هوشیاری تأکید می‌کند و میگوید که تنهایی و غفلت میتواند به رنج و افسردگی منجر شود، و به همین خاطر باید از خنده و شادی خالی شدن جلوگیری کرد.
هوش مصنوعی: خاموشی تو مانند یک درب بسته، دنیای زیبایی را برایت ایجاد می‌کند و چهرهات را درخشان و زیبا میسازد، درست مانند کسی که در زیر پوشش نمد، آرامش دارد.
هوش مصنوعی: اگر توفیق یاریات کند و مردم تو را فراموش کنند، زبان خاموش تو به ذکر خداوند تبدیل خواهد شد.
هوش مصنوعی: خانه‌داری مانند این است که در شرایط سخت و پر آشوب، به حفظ استواری و ثبات کمک کنی. این وضعیت میتواند به شما احساس امنیت و آرامش بدهد و مانند قلعهای در برابر مشکلات عمل کند.
هوش مصنوعی: هوشمندی تو را از شرایط سخت و دشوار نجات میدهد و به تو کمک می‌کند که واقعیتها و چهرههای پنهان را ببینی، در حالی که غفلت موجب می‌شود نتوانی حقیقت را تشخیص دهی.
هوش مصنوعی: اگر گوش شنوا داری در این باغ، هر غنچه‌ای از گل به طرز بیصدایی به تو نصیحت می‌کند.
هوش مصنوعی: ای غافل، تو مانند رشتهای هستی که از سادگی روزگار تشکیل شده و نتیجهی آن از همراهی تو با دیگران، درد و رنجی باریک و ظریف است.
هوش مصنوعی: خندهات را کم کن، زیرا وقتی که احساس خالی بودن کنی، زمان تو را به فراموشی میسپارد.
هوش مصنوعی: آنگونه که در آتش سرکشی افزایش مییابد، زیبایی نفس تو نیز از سختکوشی و زحمت، بیشتر می‌شود.
هوش مصنوعی: آگاهی و بیداری انسان، خستگی و غفلت را از دل او دور می‌کند. وقتی قلبی که تیره و تار است، مانند لالهای زیبا و سرزنده می‌شود، انسان میتواند با نوشیدن می، به نوعی شادابی و نشاط برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.