مرگ را آماده شو هرگاه گردد مو سفید
زندگی بر طاق نسیان نه چو شد ابرو سفید
پرده پوشی چون شب تاریک، کار صبح نیست
دست بردار از سیه کاری چو گردد مو سفید
صبر کن بر تیره روزی کز فروغ عاریت
قد ماه نو دو تا می گردد و ابرو سفید
عنبرین مویی کز او گردیده روز من سیاه
می نماید پیش چشمش دیده آهو سفید
هر که از روشندلی از تیره بختی رو نتافت
از ته ابر سیه چون مه برآید رو سفید
از دورویان جهان امید یکرنگی مدار
نامه را یک رو سیه می باشد و یک رو سفید
نیست آسان زر دست افشار کردن سنگ را
کرد روی کوهکن را قوت بازو سفید
چون نسازد سرخ رویش را به خون عشق غیور؟
کرد راه قصر شیرین کوهکن از جو سفید
نیست صائب اهل دل را شکوه از بخت سیاه
می کند خاکستر این آیینه ها را رو سفید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع مرگ و اندیشه درباره زندگی و سرنوشت اشاره دارد. شاعر به مرور زمان و تغییراتی که با پیری و سفیدی مو همراه است، میپردازد و به یادآوری اینکه زندگی در حقیقت همهچیز را فراموش میکند، اشاره میکند. او بر این نکته تأکید میکند که به دلیل سیاهیهای زندگی نباید از روشنی و امید رو گردانید و باید بر مشکلات صبر کرد. همچنین، شاعر به تضاد بین ظاهر و باطن افراد اشاره میکند و به این نکته اشاره میکند که مشکل در زندگی به سادگی برطرف نمیشود. در نهایت، دلنگرانی و ناامیدی در برابر بخت بد را با امید به روشنایی و زیباییهای زندگی مقایسه میکند.
هوش مصنوعی: برای مرگ آماده شو، هر زمان که موهایت سفید شد. زندگی را فراموش نکن، همانطور که ابروهایت سپید شده است.
هوش مصنوعی: پوشاندن عیبها و کارهای ناپسند، به سادگی و به سرعت ممکن نیست، همانطور که صبح نمیتواند تاریکی شب را به راحتی از بین ببرد. وقتی که موهای انسان سفید میشود، باید از کارهای ناپسند خود دست برداشت و به فکر تغییر رفتار بود.
هوش مصنوعی: در روزهای سخت و دشوار صبر کن، چرا که زمانی خواهد رسید که مانند ماه نو، زیبایی و روشنایی به زندگیات باز خواهد گشت و مشکلات حل خواهند شد.
هوش مصنوعی: موی عنبرین او که باعث تیره شدن روزهای من شده، در پیش چشمانش مانند دیدن یک آهو سفید به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که با آگاهی و روشنفکری خود، از بدبختی و ناامیدی فاصله بگیرد، مانند ماهی که از دل ابرهای تیره و سیاه بیرون میآید، چهرهاش روشن و سفید خواهد شد.
هوش مصنوعی: از مردم دنیا نمیتوان امید داشت که همیشه ساده و بیدریغ باشند. هر انسانی دو روی دارد؛ یک طرف خوب و سفید و طرف دیگر بد و سیاه.
هوش مصنوعی: بدست آوردن طلا کار سادهای نیست، همانطور که شکستن سنگهای سخت برای کاسب کوهنورد هم کار راحتی نیست و نیاز به نیروی بازو و توانایی دارد.
هوش مصنوعی: چگونه میتواند چهرهاش را که به عشق پرشور است با خون آغشته نکند؟ او، کوهکن، راهی را که به قصر شیرین میرسد، از میان آب سفید خواهد ساخت.
هوش مصنوعی: صائب، شاعر اهل دل، از تقدیر بد شکایت نمیکند. او میگوید که در دل با خاکستر این آیینهها که نشان از ناپایداری دارند، هنوز میتواند روشنایی و امیدی داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.