|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
در کنار دایه حسن او جهان افروز بود
در دل سنگ این شرار شوخ عالمسوز بود
رشته پیوند من با گلرخان امروز نیست
مرغ من در بیضه با اطفال دست آموز بود
تا شدم روشن به چشم من جهان تاریک شد
زنگ بر آیینه من طالع فیروز بود
داغ سودا در حریم سینه سوزان من
منفعل از جلوه خود چون چراغ روز بود
در نیستان خامه من در میان خامه ها
همچو چشم شیر از گرمی جهان افروز بود
گرچه صائب روشن از من گشت این ظلمت سرا
اعتبارم در نظرها چون چراغ روز بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احوال شاعر و تأملات او درباره عشق و زندگی می‌پردازد. در کنار دایه، شخصیتی به نام حسن و جهانی روشن وجود دارد، اما در دل او شعله‌ای از درد و عذاب وجود دارد. ارتباط شاعر با عشقش دیگر وجود ندارد و او خود را در تنهایی و ناتوانی می‌بیند. وقتی که به حقیقت و روشنایی پی می‌برد، دنیای اطرافش تاریک‌تر می‌شود. او در درونش داغ و آتش عشق را حس می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که در دنیا تنهاست، اما حتی در این ظلمت نیز دیگران او را به عنوان الگویی روشن می‌شناسند. شعر به نوعی از زوال و تضاد میان روشنایی و تاریکی در زندگی شخصی شاعر سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: در کنار دایه، زیبایی حسن و روشنی او جهانی را درخشان می‌کرد و در دل سنگ‌ها، این شعله شگفت‌انگیز و سرکش وجود داشت که تمام عالم را می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: رابطه من با گلرخان امروز نمی‌تواند باشد، چون پرنده من در قفس با جوجه‌های تربیت‌شده است.
هوش مصنوعی: وقتی که من روشنایی پیدا کردم، در نظر من جهان تبدیل به جایی تاریک شد و زنگ یا غبار بر روی آینه من نشسته بود. این نشان می‌دهد که سرنوشت من در وضعیت خوبی نیست.
هوش مصنوعی: سوز و گداز عشق در دل من به شدت احساس می‌شود و این درد ناشی از زیبایی‌ام باعث می‌شود که مانند روشنایی روز، درخشان و روشن باشم.
هوش مصنوعی: در میان نیستان، قلم من مانند چشمی از شیر است که به خاطر تابش و گرمای جهان، درخشان و پرنور به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: هرچند صائب به خاطر این تاریکی‌ها از من آگاه شد، اما اعتبار و حیثیتم در نگاه دیگران مانند روشنی روز است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.