چون کسی در دل خیال آن کمر پنهان کند؟
نیست ممکن رشته را کس در گهر پنهان کند
می نماید تلخی بادام آخر خویش را
گرچه شیرین کار او را در شکر پنهان کند
نیست ایمن هیچ سرسبزی ز چشم شور خلق
روی خود چون خضر از مردم مگر پنهان کند
از خم چوگان گردون گوی بیرون برده است
در گریبان تأمل هر که سر پنهان کند
صبر و طاقت برنمی آید به کوه درد و غم
قاف را عنقا چسان در زیر پر پنهان کند؟
خودنمایی لازم افتاده است درد عشق را
لاله نتوانست داغی در جگر پنهان کند
حال ما دردی کشان بر هیچ کس پوشیده نیست
بحر چون از دیده ها دامان تر پنهان کند؟
خرده راز محبت پرده سوز افتاده است
سنگ نتوانست در دل این شرر پنهان کند
می تراود گریه از رخسار اهل درد را
آب هیهات است خود را در گهر پنهان کند
می شود روشن زآتش بوی هر هیزم که هست
نیست ممکن عیب خود کس در سفر پنهان کند
از فریب خال او ایمن مشو صائب که حسن
در دل هر دانه ای دام دگر پنهان کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ ناتوانی در پنهان کردن احساسات و حقیقت‌هاست. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند احساسات عمیق و درونی خود را به‌خوبی پنهان کند، همان‌طور که تلخی بادام در انتهای شیرینی‌اش نمایان است. او همچنین به تأثیرات منفی چشم‌های حسود و اینکه هیچ سبزی و زیبایی نمی‌تواند از آن در امان بماند، اشاره می‌کند. شعر نشان می‌دهد که درد و عشق در دل انسان‌ها لحاظ و در نهایت خود را نمایان می‌کند. در پایان، شاعر هشدار می‌دهد که زیبایی ظاهری ممکن است در خود دامی نهفته داشته باشد که انسان را فریب دهد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در دل خود به یاد آن کمر مخفی فکر کند، آیا ممکن است که رشته‌ای را در دریا پنهان کند؟
هوش مصنوعی: بادام در پایان تلخی خود را نشان می‌دهد، هرچند که کار شیرین او ممکن است در شکر مخفی شده باشد.
هوش مصنوعی: هیچ سبزی و طراوتی از آسیب نگاه حسودان در امان نیست، مگر اینکه مانند خضر، خود را از دید مردم پنهان کند.
هوش مصنوعی: نگاهی به آسمان انداخته که گویی عالم هستی گوی را از مسیر خود خارج کرده است. هر کسی که در حال پنهان‌کاری باشد، باید مراقب باشد چون در عمق تفکرش گرفتار می‌شود.
هوش مصنوعی: صبر و تحمل بر من تنگ آمده است و چگونه می‌توانم در برابر کوه درد و غم ایستادگی کنم؟ همچنان که پرنده‌ای نادر چگونه می‌تواند در زیر پر خود پنهان شود؟
هوش مصنوعی: آشکار شدن احساسات عاشقانه ضروری شده است، زیرا گل لاله نتوانسته است جای داغ عشق را در دل پنهان کند.
هوش مصنوعی: حال ما به قدری روشن است که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را نبیند. مگر اینکه دریا بخواهد خود را از چشم‌ها پنهان کند و قطرات اشک را در دامن خود بگیرد.
هوش مصنوعی: رازهای کوچک عشق به شکلی عمیق و سوزان در دل وجود دارد و هیچ سنگی نمی‌تواند این آتش نهفته را پنهان کند.
هوش مصنوعی: آب مروارید از چهره کسانی که در رنج و درد هستند، می‌چکد و نمی‌توانند خود را در درون گوهر پنهان کنند.
هوش مصنوعی: هر هیزم که در آتش می‌سوزد، بوی خود را آشکار می‌کند، و این امکان ندارد که کسی عیب و نقص خود را در سفر پنهان کند.
هوش مصنوعی: از فریب و زیبایی چهره او غافل نشو، زیرا زیبایی در دل هر صورت و جلوه‌ای ممکن است دامی دیگر پنهان کرده باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.