آب شد دل تا به آن شیرین شمایل راه برد
خواب در ره کی کند هر کس به منزل راه برد؟
دیدن منزل قرار از راه پیما می برد
جسم زندان گشت بر جان تا به قاتل راه برد
با هزاران چشم، سرگردان بود چرخ و مرا
با دو چشم بسته می باید به منزل راه برد
دارد آتش زیرپای خویش در مهد زمین
تا سپند بیقرار من به محفل راه برد
چون جرس شد سینه صدچاک من زندان او
ناله بیطاقت من تا به محمل راه برد
بیخودی آسوده کرد از بازگشت تن مرا
در محیط بیکران نتوان به ساحل راه برد
نیستم نومید با غفلت زحسن عاقبت
تا ره خوابیده را دیدم به منزل راه برد
در جهان آب و گل هر کس به دل برد التجا
در محیط پر خطر صائب به ساحل راه برد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر با استفاده از imagery و استعاره به بیان احساساتی عمیق درباره عشق و جستجوی معنا می‌پردازد. او از شیوه‌ای لطیف و شاعرانه، دل‌خوشی‌ها و نگرانی‌های خود را در مسیر رسیدن به معشوق و حقیقت زندگی توصیف می‌کند. آب شدن دل او به خاطر زیبایی معشوق، خواب و بیداری، زندانی بودن جسم و جستجوی روح، و همچنین نگرانی از خطرات موجود در مسیر زندگی، از جمله مضامین اصلی این شعر هستند. شاعر در نهایت امیدوار است که با تلاش و فداکاری، به هدف خود دست یابد و از غفلت و ناامیدی فاصله بگیرد.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر آن چهره دلربا به شدت غمگین و آشفته شده است. در این مسیر، کی می‌تواند به مقصود برسد و هر کسی چگونه می‌تواند به خانه خود راه پیدا کند؟
هوش مصنوعی: دیدن مقصد نهایی، پیاده‌روی را برای انسان آسان می‌کند و باعث می‌شود که جسم او از قید و بند رهایی یابد و به روح آزاد کمک کند تا به مسیر صحیحی هدایت شود.
هوش مصنوعی: چرخ فلک با هزاران نگاه در حال چرخش و سرگردانی است، اما من باید با دو چشم بسته به راهم ادامه دهم و به مقصد برسم.
هوش مصنوعی: در زیر پای خود شعله‌ای وجود دارد، و این آتش همچون نیازی درون من است که می‌خواهد به گردهمایی و محفل بیاید.
هوش مصنوعی: وقتی صدای جرس به گوش می‌رسد، دل مجروح من به یاد زندانی که در آن هستم، ناله‌ای بی‌تاب به راه می‌اندازد، تا شاید مرا به سوی محملی ببرد.
هوش مصنوعی: در حالت سرگردانی و گیجی، جسم مرا از بازگشت رهایی بخشیدند؛ اما در فضای وسیع و بی‌پایان، نمی‌توان به ساحل و مکانی مشخص رسید.
هوش مصنوعی: من با وجود بی‌توجهی به وضعیت حاضر، ناامید نیستم؛ چرا که به سرانجام نیکویی امیدوارم. می‌دانم که می‌توانم مسیرهای ناپیدا را پیدا کنم و به مقصد برسم.
هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از چالش‌ها و خطرات است، هر فرد با نیازی که در دل دارد، به دنبال کمک و راه نجات می‌گردد. در این شرایط دشوار، صائب به مردم راهی به سوی امن و آرامش نشان می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.