در عالم بالاست تماشایی اگر هست
بیرون ز مکان است و زمان جایی اگر هست
چیزی که بجا مانده همین ترک تمناست
در خاطر عشاق تمنایی اگر هست
در غیبت خلق است اگر هست حضوری
در ترک تماشاست تماشایی اگر هست
اشکی است که در ماتم امید فشانند
در روی زمین آب گوارایی اگر هست
آهی است که از سینه افسوس برآید
در باغ جهان نخل تمنایی اگر هست
از ساده دلی چون گذری عالم مستی است
در زیر فلک دامن صحرایی اگر هست
بر گرد جهان دور زدن بر تو حلال است
خورشید صفت دیده بینایی اگر هست
در آینه تار، پری دیو نمایند
صاف است جهان جان مصفایی اگر هست
بر طوطی جان، تلخی غربت ننماید
در خانه دل آینه سیمایی اگر هست
گردست فشاندن به دو عالم نتوانی
در دامن عزلت بشکن پایی اگر هست
زنهار که غافل مشو از خامه نقاش
در مد نظر صورت زیبایی اگر هست
صائب دل پر خون بود و دیده خونبار
در مجلس ما ساغر و مینایی اگر هست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و مفهوم عمیق عشق و انتظار در دنیای فراتر از زمان و مکان پرداخته است. شاعر به وجود چیزهایی اشاره می‌کند که در عالم بالا و در حالت غیبت به وجود می‌آیند، مانند عشق، تمنا و امید. او به این نکته می‌پردازد که هر چیز زیبا و امیدوارکننده‌ای، همچون اشک و آه، در دل عاشقان وجود دارد. همچنین تاکید می‌کند که دنیای مادی و خواہشات دنیوی نمی‌توانند این احساسات عمیق را از بین ببرند و بر اهمیت توجه به زیبایی‌های درونی و معنوی تاکید دارد. در نهایت، شاعر از زنگی پر از درد و غم در دل خود و همچنین از زیبایی‌های موجود در دل و ذهن سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: اگر در جهان جایی وجود داشته باشد که قابل مشاهده و شگفت‌انگیز باشد، این مکان فراتر از محدودیت‌های فضایی و زمانی است.
هوش مصنوعی: چیزی که بعد از همه‌چیز باقی مانده، فقط نشانه‌ای از آرزو و خواسته است. در دل عاشقان، اگر خواسته‌ای وجود داشته باشد، تنها همین یادآوری از آرزوهایشان است.
هوش مصنوعی: اگر کسی در جمع مردم حضور دارد، اما به جای ارتباط واقعی، در حال دور شدن از آنها و ترک تماشا است، به هیچ وجه نمی‌توان او را حاضر دانست. حضور واقعی زمانی معنا دارد که فرد در ارتباط با دیگران باشد و به آنها توجه کند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اشکی که به خاطر از دست دادن امید ریخته می‌شود، در حقیقت نشانه‌ای از غم و اندوه است. همچنین اشاره دارد که اگر در این دنیای پر از درد و رنج، آب شیرینی هم وجود داشته باشد، آن به خاطر همین احساسات و زخم‌های عمیق انسانی است.
هوش مصنوعی: آهی ناشی از حسرت و افسوس است که از دل برمی‌خیزد، و اگر در باغ زندگی آرزویی وجود داشته باشد، شبیه درخت نخل است.
هوش مصنوعی: از بی‌خبر بودن و سادگی انسان، دنیا و زندگی مانند یک حالت سرخوشی و مستی به نظر می‌رسد، و اگر در این میان هم صحرا و طبیعتی وجود داشته باشد، باز هم در زیر آسمان همانطور ساده و بی‌خبر باقی می‌مانیم.
هوش مصنوعی: اگر چشمی دارای بینش باشد، می‌تواند به دور دنیا بچرخد و این کار براساس توانایی او مجاز است؛ مانند خورشید که در حرکت است و جهانیان را روشنی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: در آینه‌ای تیره، تصویر پری به وضوح دیده می‌شود. اگر دنیای واقعی هم پاک و بی‌آلایش باشد، روح ما نیز می‌تواند درخشندگی و آرامش داشته باشد.
هوش مصنوعی: اگر در دل کسی عشق و محبت وجود داشته باشد، تلخی و رنج غربت برای او دردناک نخواهد بود، مانند اینکه اگر آینه‌ای زیبایی در خانه باشد، تلخی‌های زندگی را کمتر احساس می‌کند.
هوش مصنوعی: در این دنیا نمی‌توانی به همه چیز دسترسی پیدا کنی، پس اگر توانایی داری، از دایره انزوا بیرون بیا و قدمی بردار.
هوش مصنوعی: مواظب باش که از قلم هنرمند غافل نشوی؛ چرا که اگر زیبایی در نظر داری، باید به آن توجه کنی.
هوش مصنوعی: دل صائب پر از اندوه و چشمانش پر از اشک است، در حالی که در جمع ما اگر ساغری و می‌نا در کار باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دارد سر ما شورش سودایی اگر هست
باشد دل ما، عاشق شیدایی اگر هست
در دایرهٔ عشق پریشان نظر اوست
آیینه صفت چشم تماشایی اگر هست
در سینه ی تنگ است که جولانگه لیلی ست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.