دار ازان چوب به پیش ره منصور گذاشت
که قدم از ره باریک ادب دور گذاشت
این همان جلوه حسن است که چون ساقی شد
داغ بی حوصلگی بر جگر طور گذاشت
لب ببند از سخن حق که همین گستاخی
بالش دار به زیر سر منصور گذاشت
وادی عشق چه وادی است که با آن وسعت
پای باید همه جا بر کمر مور گذاشت
کلک صائب نشود کندرو از طعنه خصم
نتوان اره به فرق شجر طور گذاشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در وصف عشق و ادب و تحمل دشواریها سروده شده است. شاعر به راهی میپردازد که منصور در آن قدم میگذارد و تأکید دارد که ادب و فروتنی در این مسیر بسیار مهم است. او اشاره میکند که عشق فضایی وسیع است که نیاز به تلاش و صبر دارد و نمیتوان در برابر دشواریها تسلیم شد. در نهایت، شاعر بر این نکته تأکید میکند که در برابر خصومتها و چالشها نباید از تلاش بازماند و باید استقامت داشت.
هوش مصنوعی: درختی که به خاطر نداشتهها و ناپرهیزیهایش، در مسیر منصور قرار گرفت، نشان از بیادبی و دوری از آداب نشان میدهد.
هوش مصنوعی: این زیبایی همانند یک ساقی است که با خود حس انتظار و تردید را به دل مینشاند و بر قلب انسان فشار میآورد.
هوش مصنوعی: باید از گفتن حقیقت خودداری کنی، زیرا همین جسارت باعث شد که فردی مانند منصور، در جایگاهی بالا قرار گیرد.
هوش مصنوعی: در مسیر عشق، چه مکان وسیعی است که برای حرکت در آن باید همیشه با احتیاط و دقت قدم برداشت.
هوش مصنوعی: اگر انسانی با پشتکار و تلاش، از انتقادات و طعنههای دیگران متاثر نشود، میتواند به موفقیت دست یابد. مانند یک درخت که با وجود چالشها و سختیها، همچنان برپا میماند و رشد میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.