آنچه من برتافتم از درد، مجنون برنتافت
این قدر کوه گران بر سینه هامون برنتافت
راز عشق از پرده دل عاقبت بیرون فتاد
خانه تنگ حباب اسباب جیحون برنتافت
بخیه ام بر روی کار افتاد از انکار عشق
شاهراه ساده لوحی نعل وارون برنتافت
ذره ناچیز ما بر گردن همت گرفت
بار سنگین امانت را که گردون برنتافت
غیرت فرهاد زور آورد و بر گردن گرفت
دستگاه حسن شیرین را که گلگون برنتافت
کوه و صحرا خون غرق از لاله سیراب کرد
بارشان و شوکت فرهاد و مجنون برنتافت
صورت شیرین نگردد در نظرها چون سبک؟
کوه تمکین ترا میزان گردون برنتافت
هر که چون صائب ز عشق لایزالی مست شد
منت کیف از شراب و بنگ و افیون برنتافت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی درد و عشق میپردازد و بیانگر این است که گاهی اوقات انسان نمیتواند بار درد و رنج عشق را تحمل کند. شاعر از داستانهای معروف عاشقی فرهاد و مجنون یاد میکند و میگوید که عشق میتواند بار سنگینی باشد که نه تنها درون انسان بلکه بر بالای دوش عاشق نیز سنگینی میکند. او اشاره دارد که عشق مانند یک راز از دل برون میافتد و هر کس که در عشق غرق شود، نمیتواند از لذتها و زحمات آن فرار کند. در نهایت، شاعر میگوید که عشق با تمام دردهایش، همچنان یکی از زیباترین و ارزشمندترین تجربیات انسانی است.
هوش مصنوعی: من از دردهایی که تحمل کردم، مجنون نتوانست به همان اندازه طاقت بیاورد. اینقدر وزن سنگین بر دوش من بوده که آن مجنون نیز نتوانسته تحمل کند.
هوش مصنوعی: راز عشق که در دل نهفته بود، بالاخره آشکار شد. خانهی کوچک حبابی نتوانست بار سنگین جیحون را تحمل کند و از هم پاشید.
هوش مصنوعی: تجربهی عاشقانه من به وضوح نمایان شد، اگرچه در ابتدا سعی در انکار آن داشتم. عشق، راهی مستقیم و ساده را نشانم داد که نمیتوانستم نادیدهاش بگیرم.
هوش مصنوعی: ما که موجودی کوچک و ناچیز هستیم، مسئولیت بزرگ و سنگینی را بر دوش خود برداشتیم که حتی دنیا و آسمان نیز طاقت آن را نداشتند.
هوش مصنوعی: فرهاد به خاطر عشق و غیرتی که داشت، با تمام توان خود دستگاه و نشانههای عشق شیرین را به دوش کشید، چرا که تحمل زیبایی و جذابیت او را نداشت.
هوش مصنوعی: کوه و دشت به قدری از گلهای لاله پر شده که خونشان بر زمین جاری است. در چنین وضعیتی، عظمت و افتخار داستانهای فرهاد و مجنون قابل تحمل نیست و نمیتوان آنها را نادیده گرفت.
هوش مصنوعی: چهرهی زیبا در نظرها با سبکی و ذلت از بین میرود. کوه مقاومتی که تصمیمات آسمان را تحمل نمیکند.
هوش مصنوعی: هر کسی که مانند صائب به عشق بیپایانی مست شود، دیگر از لذتهای شراب، بنگ و افیون بینیاز خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.