آسمان از شور دلهای کباب آسوده است
کوه تمکین خم از جوش شراب آسوده است
صبح محشر بی سبب ما را به دیوان می کشد
خود حساب از پرسش روز حساب آسوده است
دل نسوزد عشق را بر گریه های آتشین
آتش از اشک جگر سوز کباب آسوده است
عشق را پروای چشم عیبجوی نقل نیست
از گزند چشم خفاش، آفتاب آسوده است
با تهی چشمان ندارد اضطراب عشق کار
از پریدن حلقه چشم رکاب آسوده است
از خیال آسوده گردد دیده ارباب فکر
دیده اصحاب غفلت گر ز خواب آسوده است
کهنه اوراق دل ما قابل ترتیب نیست
از غم شیرازه کردن این کتاب آسوده است
هر که ما را ایمن از بیداد گردون دید، گفت
این هوا را بین که در قصر حباب آسوده است
در شبستانی که من محو تجلی گشته ام
نبض سیمابش ز موج اضطراب آسوده است
کار خار پا کند زر در کف دریا دلان
چون ندارد گوهری در کف سحاب آسوده است
نیست حاجت حسن ذاتی را به خال عارضی
این غزل صائب ز داغ انتخاب آسوده است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و پیچیده عشق و آرامش در دل پرداخته است. شاعر به توصیف حالتهای دل و عشق میپردازد که حتی در عذاب و بیقراری، نوعی آسودگی وجود دارد. او به تضادهای زندگی اشاره میکند و میگوید که در میان رنجها و مشکلات، همچنان لحظاتی از آرامش و زیبایی وجود دارد. عشق را به عنوان نیرویی پرقدرت معرفی میکند که فارغ از قضاوتهای دیگران و ظواهر دنیوی است. همچنین به تلاشهای بیثمر برای ساماندهی دردهای گذشته و غمها اشاره میکند و در نهایت بر مفهوم زیبایی در وجود عشق تکیه میزند. این شعر به نوعی تحلیل عمیق از روح انسانی و پیچیدگیهای آن در عشق و زندگی است.
هوش مصنوعی: آسمان از شادی و شعف دلهای داغدار آرام است و کوهها از جوش و خروش شراب، سر به آرامی فرود آوردهاند.
هوش مصنوعی: در صبح قیامت، بدون هیچ دلیلی ما را به دیوانگی میبرد و خودش از پرسش در روز حساب آسوده خاطر است.
هوش مصنوعی: عشق به گریههای سوزان اهمیت نمیدهد، زیرا اشکهای دل دردناک مانند آتش، باعث پختن و آرامش کباب میشوند.
هوش مصنوعی: عشق به عیوب و کاستیهای دیگران اهمیتی نمیدهد؛ همانطور که آفتاب از چشم خفاش در امان است.
هوش مصنوعی: چشمهای خالی و بیاحساس در عشق نمیتوانند دچار نگرانی یا تشویش شوند؛ از وقتی که او حلقهی چشمانش را از نظر دور کرده، دیگر هیچ نیازی به نگرانی یا پرش از این حالت نیست.
هوش مصنوعی: چشم صاحبنظران و اندیشمندان از خیالآرامی به دور میشود، وقتی که چشمان افرادی که در غفلت هستند، در خواب آسوده به سر میبرند.
هوش مصنوعی: دل ما دیگر جانی ندارد که بتوان به خوبی آن را مرتب کرد؛ از شدت غم، این کتاب درهم و برهم شده و بر آن هیچ آرامشی نیست.
هوش مصنوعی: هر کسی که ما را در برابر ظلم و ستم روزگار قوی و محفوظ دید، گفت این اوضاع را ببین که در قصر خیالی و توخالی، آرامش وجود دارد.
هوش مصنوعی: در مکانی که من به تماشا و شگفتی مشغولم، حالتی آرام و بیدغدغه بر فضای آن حکمفرماست و هیچ نشانهای از نوسان و بیقراری دیده نمیشود.
هوش مصنوعی: کار سخت و مشکل است که دریا دلان، که احساسات و آرزوهای بزرگ دارند، در تلاشند تا طلا را از دریا بیرون بیاورند. اما اگر کسی گوهری در دست نداشته باشد، آرامش و آسودگی خیال دارد.
هوش مصنوعی: نیازی به زیبایی ذاتی نیست که به زیبایی ظاهری وابسته باشد. این غزل صائب به خاطر داغی که از انتخابش دارد، از هر گونه نگرانی آزاد است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.