دور باش از خط رخ دلدار هم می داشته است؟
باغ جنت گرد خود دیوار هم می داشته است؟
از هجوم شرم نتوان دید در رخسار یار
چوب منع از جوش گل گلزار هم می داشته است؟
از خط پشت لبش شد تازه جان عالمی
آب حیوان ابر گوهر بار هم می داشته است؟
یافتم از بیخودی ره در حریم وصل یار
خواب سنگین دولت بیدار هم می داشته است؟
بیستون بتخانه چین شد ز سعی کوهکن
اینقدر عاشق دماغ کار هم می داشته است؟
ناله از جا در نیارد کوه تمکین ترا
در جواب، استادگی کهسار هم می داشته است؟
تا دلم سرد از جهان شد، از ثمر شد کامیاب
نخل سرما برده برگ و بار هم می داشته است؟
خامشان هم نیستند آسوده از زخم زبان
خار بی گل این گل بی خار هم می داشته است؟
دل دو نیم است از خموشیهای من غماز را
بی زبانی تیغ لنگردار هم می داشته است؟
بر سویدای دل ما می کند افلاک سیر
نقطه ای در دور نه پرگار هم می داشته است؟
سنبلستان شد زمین از نقش پای کلک من
پای چوبین اینقدر رفتار هم می داشته است؟
برده صائب سبزه خط زنگ غم از دل مرا
دست در پرداز دل زنگار هم می داشته است؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف احساسات عمیق و پیچیده عاشقانه است. شاعر از فاصلهاش با محبوب صحبت میکند و به زیباییهای دوستی و عشق اشاره میکند. او به این نکته میپردازد که حتی اگر میان عاشق و معشوق فاصله باشد، عشق و خاطرات آنجا هستند. همچنین نشان میدهد که در زندگی عشق، موانع و دردهایی وجود دارد، اما در عین حال زیباییها و لحظات شگفتانگیزی نیز به چشم میخورد.
شاعر اشاره میکند که عشق میتواند باعث تغییر و تحول در درون انسان شود و رغم زخمها و رنجها، همچنان زندگی ادامه دارد و امید در دل باقی میماند. در نهایت، او با استفاده از استعارهها و تصاویر طبیعی، احساسات خود را به تصویر میکشد و نشان میدهد که عشق حتی در سختترین زمانها میتواند وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: از خط صورت محبوب دوری کن، زیرا حتی باغ بهشت هم دور دیواری دارد که آن را محاصره کرده است.
هوش مصنوعی: در اثر شدت شرم، نمیتوان چهره دوست را دید، مانند اینکه چوبی که به گلزار وارد شده، مانع از شکفتن گلها میشود.
هوش مصنوعی: از لبان پشت دوختهاش، زندگی و روحی تازه برای جهانیان زنده شده است. آیا آن ابر بارانی که گوهر را در خود دارد، همواره وجود داشته است؟
هوش مصنوعی: در لحظاتی از ناباوری و بهت، راهی به دروازه وصال محبوب پیدا کردم. آیا در حالتی که در خواب عمیق غرق بودم، شانس و خوشبختی نیز در کنارم بود؟
هوش مصنوعی: کوه بیستون به خاطر تلاش و کار سنگتراش، به شکل بتخانهای زیبا درآمده است. آیا واقعاً کسی اینقدر عاشق و پرشور بوده که به این اندازه برای کار خود زحمت بکشد؟
هوش مصنوعی: کوه به راحتی نمیلرزد و ناله نمیزند؛ چرا که در برابر آن، کوههای دیگر هم استقامت و ثبات داشتهاند.
هوش مصنوعی: هنگامی که دلم از دنیا خالی و سرد شد، آیا نخل که در سرمای زمستان برگ و بارش را حفظ کرده، نتوانسته به نتیجه و موفقیت برسد؟
هوش مصنوعی: این افراد هم آرامش ندارند و از زخمهای زبان دیگران نمیتوانند راحت باشند. حتی این گل که به نظر زیبا میرسد، بدون خار نیز نمیتواند وجود داشته باشد و نشان میدهد که هر زیبایی با دردهایی همراه است.
هوش مصنوعی: دل من از سکوتهایم دو بخش شده است؛ حتی ناتوانی از سخن گفتن نیز خود دلیلی بر این آزار و غم است.
هوش مصنوعی: در دل ما، آسمانها در حال گردشاند و نقطهای در دور این دایره وجود دارد که نه به وسیلهی پرگار بلکه به گونهای دیگر مشخص شده است.
هوش مصنوعی: زمین بهسبب نقش پای قلم من به زیبایی باغی از سنبل شده است. آیا این پای چوبی من هم میتواند اینگونه آثار زیبا خلق کند؟
هوش مصنوعی: به یادگار سبز و زیبا، غم و اندوه از دل من پاک میشود. آیا این دل که پر از زنگار است، نمیتواند همچنان به عشق و زیبایی آغشته بماند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.