آتش افروز شکر شیرینی پیغام توست
زخم پیرای ملاحت تلخی دشنام توست
سبزه ای کز آتش یاقوت فرسای کلیم
می زند جوش طراوت، خط عنبر فام توست
ابر سیرابی که بر خارا کند گوهر نثار
وز ندامت تر نگردد، التفات عام توست
ای تغافل پیشه بر پرواز ما دل بد مکن
خاک ما افتادگان در شهر بند دام توست
کار خود صائب به تأثیر محبت واگذار
این ندیدنها گناه شوخی ابرام توست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و تلخی عشق و عشق ورزی اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصاویری چون آتش و زخم، نشان می‌دهد که پیغام عشق چقدر شیرین و در عین حال، دردناک است. او به وجود زیبایی و طراوت در عشق اشاره می‌کند و از موانع و تلخی‌های ناشی از بی‌توجهی معشوق سخن می‌گوید. همچنین، شاعر از این می‌گوید که نمی‌خواهند توسط تغافل و بی‌توجهی معشوق، دلمردگی و افسردگی به آنها تحمیل شود و به نوعی از طرف مقابل می‌خواهد که آگاهانه به عشق توجه کند. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که مسئولیت احوال خود را باید به عشق بسپارد و منکر تلخی‌هایی که از عدم توجه معشوق ناشی می‌شود، شود.
هوش مصنوعی: پیام تو مانند شکر و شیرینی‌اش آتش و شور و شوقی را به وجود می‌آورد، در حالی که زخم و جراحت زیبایی‌ات تلخی دشنام‌ها را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: سبزه‌ای که به خاطر آتش یاقوت، زیبایی و طراوت خود را نشان می‌دهد، نشانه‌ای از زیبایی و جذابیت توست.
هوش مصنوعی: ابر سیراب‌کننده‌ای که بر سنگ سخت نرمش می‌گذارد و مرواریدهایی را فرو می‌ریزد، از ندامت و توبه‌اش کاسته نمی‌شود، این از توجه همگانی توست.
هوش مصنوعی: ای کسی که در بی‌توجهی به سر می‌کنی، دل ما را بد مکن. ما در این شهر گرفتار دام تو هستیم و به زمین افتاده‌ایم.
هوش مصنوعی: کار خود را به عشق و محبت بسپار و بدان که این نادیده گرفتن‌ها می‌تواند نشانه‌ای از شوخی تو باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ماه بر گردون گردان پاسبان بام توست
عاشق نام توام تا ماه خوبان نام توست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.