|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ریخت چون دندان، شود افزون غمِ نان خلق را
سدِ راهِ شکوه روزی است دندان خلق را
در جوانی گر‌چه فارغ از غمِ نان نیستند
گردد از قدِ دوتا این غم دو چندان خلق را
آنچنان کز آبِ تلخ افزون شود لب‌تشنگی
دستگاهِ حرص افزاید ز سامان خلق را
می‌رسد در خانهٔ در‌بسته روزی چون اجل
حرص دارد اینچنین خاطر‌پریشان خلق را
قسمتِ حق سدِّ راهِ شکوهٔ مردم نشد
چوُن کند راضی کسی از خود به احسان خلق را؟
می‌ربایند از دهانِ مور صائب دانه را
گر بود زیر نگین مُلکِ سلیمان خلق را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شرایط سخت زندگی و مشکلات معیشتی مردم اشاره می‌کند. دندان به عنوان نمادِ نیاز و غم نان معرفی می‌شود و نشان می‌دهد که در جوانی هم مردم از این غم آزاد نیستند. غم و سختی در زندگی به مانند آب تلخ است که تشنگی را بیشتر می‌کند و حرص و طمع را در میان مردم افزایش می‌دهد. روزی که مانند مرگ به خانه می‌رسد، نشانی از ناامیدی است و احساس پریشانی در دل مردم را ایجاد می‌کند. شاعر به نابرابری‌های اجتماعی و عدم رضایت مردم از وضعیت خود اشاره دارد و در نهایت می‌گوید که حتی دانه‌ای کوچک هم از مردم گرفته می‌شود، حتی اگر آن دانه در دست حکمرانی بزرگ باشد. این شعر به طور کلی انتقادی به شرایط اقتصادی و اجتماعی جامعه دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که مشکلات در زندگی بیشتر می‌شود، غم و غصه مردم هم افزایش می‌یابد. در این مسیر، نان و روزی مردم به عنوان مانعی در برابر شکایت و نارضایتی آنها قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: در جوانی، حتی اگر از نگرانی‌های مالی آزاد نباشیم، این مشکلات و غم‌ها به مرور زمان برای مردم بیشتر و بیشتر می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی آب تلخ زیاد شود، تشنگی بیشتر می‌شود؛ همچنین حرص و طمع انسان‌ها در جامعه افزایش می‌یابد.
هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که سرانجام به در بسته‌ای که در آن منتظر هستیم، می‌رسیم و آن زمان، همچون مرگ، مظلومانه و بی‌صبرانه به ما نزدیک می‌شود و دل‌های مردم را آشفته می‌کند.
هوش مصنوعی: قسمت الهی باعث نایستادن در برابر عظمت مردم نشد؛ زیرا چه کسی می‌تواند به خاطر مهربانی به دیگران از خود راضی باشد؟
هوش مصنوعی: اگر دانه‌ای که در دهان مور است، زیر علامت سلطنت سلیمان قرار داشته باشد، آن را از دهان مور می‌ربایند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.