|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به ماتم نشستن برای مرگ همسرش اشاره می‌کند و می‌گوید که از این پس ماتم به خاطر مرگ خودش است. او اشاره می‌کند که همسرش از دنیا رفته و حالا دیگر کسی به یاد او نیست. شاعر با این ابیات به فقدان و تنهایی ناشی از مرگ نزدیکان می‌پردازد و به نوعی از بی‌فایده بودن ماتم‌داری درصورت نداشتن همسری می‌گوید.
هوش مصنوعی: تو به خاطر فوت همسرت در سوگ نشسته‌ای و از این به بعد، مرگ تو هم سبب سوگ و اندوه خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر همسر تو بمیرد و تو نتوانی مردانه زندگی کنی، چگونه می‌توانی خود را مردی واقعی بدانید که از فقدان همسرش آسیب‌پذیر شده است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کسی را که جنگی چو رستم بود
بیازارد او را خرد کم بود
چو از راستی بگذری خم بود
چه مردی بود کز زنی کم بود
ندانم که بیمم ز رستم بود
که با زور او زور من کم بود
ز مرجانه گفتا چرا غم بود
که پیش من اواز خوی کم بود
در آن تخت و ملک از خلل غم بود
که تدبیر شاه از شبان کم بود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.