هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که کسی که خطای خود را درست می‌بیند، نباید انتظار داشته باشد که دیگران برای او از صواب و درستی سخن بگویند. او تنها حقیقتی را می‌تواند ببیند که در ذاتش وجود دارد و در واقع، مانند آینه‌ای است که اگر کج باشد، تصویر حقیقت را هم کج نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: چهره و شخصیت واقعی آدمی همیشه خود را نشان می‌دهد و اگرچه ممکن است در بعضی موارد ویژگی‌ها و نقص‌های او به درستی منعکس نشود، اما حقیقت درون او در نهایت آشکار خواهد شد.
این رباعی سعدی درباره کسی است که عیب و اشتباه خود را بر عکس می بیند. و می خواهد دیگران هم عیب او را برعکس ببینند. عیب اش را عین صواب و صحیح بدانند.
آن کس که خطای خویش بیند که رواست
رَوا : نعت فاعلی است. مفهوم فاعلی دارد. یعنی جایز ، شایسته و سزاوار مثلا رودکی می گوید :
« اگر کبک بگریزد از من رَواست»
رواست یعنی شایسته و صحیح است. در این مصرع سعدی می گوید کسی که خطای خویش را طور دیگر می بیند. اصلا آن را شایسته و جایز می داند. او قطعا در مورد خودش برعکس می بیند. حالا آیا در مورد دیگران هم چنین است ؟ یعنی برعکس می بیند . سعدی می فرماید :
تقریر مکن صواب نزدش که خطاست
تعبیر «تقریر کردن» یک مصدر مرکب است و به معنای بیان مطلب و بیان کردن، شرح کردن بکار می رود
کلمه «صواب» هم یک صفت است و عربی است به معنای راست و درست و مصلحت. و ضد خطاست صواب و خطا در این مصرع ضد همند. می گوید برای چنین کسی اصلا کار صواب و درست و مصلحت را شرح مده و بیان نکن . چرا که او بر عکس می بیند صواب و مصلحت را خطا می بیند. هم در مورد خودش برعکس می بیند و هم در مورد دیگران.
حال چنین کسی ، هرگاه مقابل آیینه ایستاد ، دو حالت دارد:
الف- آینه صاف و طبیعی و سالم باشد مثل دوستانی که برای او صاف و سالم و طبیعی هستند در این صورت ، همان تصویری از او را بدست می دهد که در او و طینت او هست.
آن روی نمایدش که در طینت اوست
ب-آینه کج و ناصاف و محدب و مقعر و شکسته باشد در این صورت تصویر هم کج و ناصاف است. یعنی آینه کج مثل دوستان کج و نادان، اشکال و نقص و عیب فرد را اصلاح نمی کند.
آیینهٔ کج جمال ننماید راست
چنین فردی در آیینه سخنان امیر مومنان علیه السلام همیشه عیوب و اشتباهاتش، برایش مخفی است. و همین وضعیت (مخفی ماندن عیوب) خودس عیب جداگانه ای برای اوست :
امام علی علیه السلام :
مِن أشَدِّ عُیوبِ المَرءِ أن تَخفی عَلَیهِ عُیوبُه . یکی از بدترین عیبهای آدمی این است که عیبهایش بر او پوشیده باشد. (غرر الحکم : ۹۲۹۰ )
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که کسی که خطای خود را درست می‌بیند، نباید انتظار داشته باشد که دیگران برای او از صواب و درستی سخن بگویند. او تنها حقیقتی را می‌تواند ببیند که در ذاتش وجود دارد و در واقع، مانند آینه‌ای است که اگر کج باشد، تصویر حقیقت را هم کج نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: کسی که اشتباهات خود را درست می‌بیند، نباید برای او درست بودن چیزی را بیان کنی؛ چون او فکر می‌کند که آن اشتباه مجاز است.
هوش مصنوعی: چهره و شخصیت واقعی آدمی همیشه خود را نشان می‌دهد و اگرچه ممکن است در بعضی موارد ویژگی‌ها و نقص‌های او به درستی منعکس نشود، اما حقیقت درون او در نهایت آشکار خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آزادی و عشق چون همی نامد راست
بنده شدم و نهادم از یکسو خواست
زین پس چونان که داردم دوست رواست
گفتار و خصومت از میانه برخاست
این کار نگر که از تو امروز مراست
بازار بهشتیان چنین باشد راست
نی بوسه فروشی تو به نرخی که سزاست
نی بوسه خری بدانچه در حکم رواست
گر نور فلک چو طبع ما گردد راست
در مدح تو از طبع سخن نتوان خواست
هر بیت که در مدح تو خواهم آراست
در خورد تو نیست بلکه در طاقت ماست
دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه اوفکندش اندر کم و کاست
گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود
ور نیک نیامد این صور عیب که راست
گر خصم نخواست از حسد کار توراست
ایزد ملکا هر آنچه او خواست نخواست
امروز که راست این سعادت که تو راست
اقبال فزون گشته و خصمان کم و کاست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.