سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲ آن دوست که آرام دل ما باشد گویند که زشتست بهل تا باشد شاید که به چشم کس نه زیبا باشد تا یاری از آن من تنها باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت شخصی اشاره دارد که آرامش و سکوت دل فرد را فراهم می‌کند. اگرچه ممکن است زیبایی ظاهری نداشته باشد، اما حضورش برای شاعر بسیار ارزشمند و دل‌انگیز است و او را از تنهایی نجات می‌دهد.
هوش مصنوعی: دوستی که باعث آرامش دل ما می‌شود، گفته می‌شود که زشت است؛ بگذارید اینطور باشد.
هوش مصنوعی: شاید دیگران او را زیبا ندانند، اما برای من، که تنها هستم، زیبایی او کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
هر راز که اندر دل دانا باشد
باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد
کاندر صدف از نهفتگی گردد در
آن قطره که راز دل دریا باشد
خواهی شرفت هردمی اعلا باشد
باشد طلب فروتنی تا باشد
با خاک نشینان بنشین تا گویند
هر چیز سبک‌تر است بالا باشد
گل خواست که چون روی تو زیبا باشد
وین خود چه خیالست و چه سودا باشد؟
حسنی باید چو حسن تو روز افزون
یک روز نکویی همه کس را باشد
دیوانه میان خلق پیدا باشد
زیرا که سوار اسب سودا باشد
دیوانه کسی بود که او را نشناخت
دیوانه به نزد ما شناسا باشد
بزمی است که اهل دل چنین جا باشد
کز هشت درش بهشت پیدا باشد
وین طرفه که هر که بایدش لعل مذاب
با کشتی می بر لب دریا باشد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.