هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از شباهت خود به محبوبش صحبت می‌کند و می‌گوید که هر دو از یک جنس (گل) هستیم. او به احساسات درونی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که در حالی که محبوبش در ظاهر دچار سختی و درد است، او خود در دل احساساتی عمیق دارد. به عبارت دیگر، شاعر به تفاوت بین زخم‌های ظاهری و زخم‌های داخلی اشاره می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از شباهت خود به محبوبش صحبت می‌کند و می‌گوید که هر دو از یک جنس (گل) هستیم. او به احساسات درونی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که در حالی که محبوبش در ظاهر دچار سختی و درد است، او خود در دل احساساتی عمیق دارد. به عبارت دیگر، شاعر به تفاوت بین زخم‌های ظاهری و زخم‌های داخلی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: کسی که مانند ما از گل سرشته شده باشد، هرگز بدون خار و آسیب نخواهد بود، ای عشق جداکننده.
هوش مصنوعی: من نیز مانند تو هستم، ولی تو چرا از من شرمنده‌ای؟ تو از درد جسمی رنج می‌بری و من از درد دل.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید خراسان و خدیو زابل
از نخشب و کش بهار گردد کابل
غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون
جیحون به پل دارد و یبغوی به غل
پرسید کسی منزل آن مهر گسل
گفتم که: دل منست او را منزل
گفتا که: دلت کجاست؟ گفتم: بر او
پرسید که: او کجاست؟ گفتم: در دل
من آن توام تو آن من باش ز دل
بستاخی کن چرا نشینی تو خجل
گر جرم همه خلق کنم پاک بحل
در مملکتم چه کم شود؟ مشتی گل
گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل
بر تارک خورشید نهی پای محل
مر جاه ترا خدای ما ، عزوجل
جاوید رقم ز دست بر لوح ازل
گویند مرا به هِجر آن ماه چگل
بَر نِهْ ز شکیب و صبر زنجیر به دل
زنجیر به دل چه سود از صبر که هست
زلفین چو زنجیرش زنجیر گسل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.