زه! دانا را گویند، که داند گفت
هیچ نادان را داننده نگوید: زه
سخن شیرین از زفت نیارد بر
بز به بج بج بر، هرگز نشود فربه
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
زه! دانا را گویند، که داند گفت
هیچ نادان را داننده نگوید: زه
سخن شیرین از زفت نیارد بر
بز به بج بج بر، هرگز نشود فربه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، اشاره به شناخت و دانایی می‌شود. گفته می‌شود که تنها دانا، کسی است که علم و آگاهی واقعی دارد و نادان‌ها قابل احترام نیستند. همچنین بیان می‌شود که سخن شیرین و دلپذیر از فردی با دانش و آگاهی به وجود می‌آید و نه از نادان‌ها. در پایان نیز به این نکته اشاره می‌کند که اگر کسی پایه‌های لازم را نداشته باشد، هرگز به تعالی و پیشرفت نمی‌رسد.
هوش مصنوعی: آدم‌های دانا را باید شناخت، چرا که آنها می‌دانند چه بگویند. اما نادان‌ها هیچگاه نخواهند فهمید و نمی‌توانند بی‌جهت صحبت کنند.
هوش مصنوعی: کلام شیرین و دلپذیر نمی‌تواند بر کسی که سخت‌گیر و کم‌فهم است تأثیر بگذارد و او را به خوبی و ترقی برساند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خجل از خاک درش نافهٔ تاتاری
... این مصرع ساقط شده ...
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.