امیر گنه: تا عالمْ بجا، قرارْ بو،

تا هَفتهْ وُ سالُ ماهْ، لَیلُ و نهارْ بو،

تا روزُ و شُو و هفتهْ وُ مه مدار بو،

تا آدمی وُ جنّ و پَری بسیارْ بو،

تا گردشِ گَرْدُونْ وَ بنایِ لارْ بو،

تا صحبت دُورُونه، طَرْح شکار بو،

تا لیل وُ نهارُ و فلکی مدارْ بو،

یارب! عُمرُو دولتْ به تهْ پٰایْدارْ بو!

تا دلِ دنی رهْ هَمه جٰا نثارْ بو،

تاجُ تَخْت وُ دولتْ به تهْ بَرقرارْ بو،

تا شرعِ نبی نومُ و چَلْ دَرْکار بو،

یاربْ پادشاهی به تهْ برقرار بو.

یاربْ که تنهْ دولتْ مدام قرار بو!

شاهِ زَنگْبارْ تهْ مَطْبخِ سالار بو!

چرخ و فلکِ گردشْ به تهْ مدارْ بو!

دشمنْ به تنهْ دَردَکتْ خوارُ و زار بو!

موارْکْ به تهْ عَیْد وُ به تهْ بهار بو!

همیشهْ به شاهی وُ گَشتُ و شکار بو!

دشمنْ خدَنگِ تیرْ بَخْرِدْ، جٰانفگار بو!

تنهْ قَلمْ تا تُوروَن زمینْ به کار بو!

رسالتْ پناهْ دایمْ ترهْ به یار بو!

ته پشت وُ پناه صاحبِ ذُوالفقار بو!

نوکرْ که جلو شوُنه تنهْ هزارْ بو!

همه پَهْلوُونْ سونِ سامِ سوارْ بو!

ندایی اتّا چی که تهْ یادگار بو،

اگرْ که ترهْ بَوینمْ دلْ قرارْ بو.