سِرْخِهْ گِلْ بِوارِسِّهْ خونکارْ به ته دیمْ

لُورِهْ دُر بِوارِسِّهْ، جِنافه‌رِهْ سیمْ

چِشْمِ پُشتْ‌رِهْ با قلمْ دِگارْدِنّی جیمْ

نَییهْ دِل سییُو ئی، پیشِه گَرْدِنْ سیمْ

نَدُومّهْ تنه تَنْ زَرْ بساتنْ یا سیمْ

یا کِرْدِبُونْ سوادِ زر تنه تَرِهْ دیمْ

کٰانِ زَرِهْ یا دُرِّ یتیمهْ ته دیمْ

فِرِشْته مگرْ پَرْ بَکِشییِهْ ته دیمْ؟

اَرْمُونْ اینه مه لُو بَرِسِهْ به ته دیمْ

صحبتْ هٰا کنیمْ، هِنیشیریمْ دیمْ به دیمْ

گر دهن مره مازندرون یکی تیم

گیرمّه اون خال ره که دَرِه به ته دیم