ته چیرُو بَرفه که هَنترْته نکُو فعلْ

منه سوته دلْ چادرْ بزوئه تهْ خَیلْ

یارِ فلکی وُ فلک دارنه ته فعلْ

یاری خُوبه که هر د پلی کننْ مَیْلْ

با همه تما، ته پا ننه منه خَیلْ

خراکْ مِن خینو بَوُو، روزْ منه لَیْلْ

یا رب! اونکَسِ رُوشنه روزْ بَوّه لَیلْ

که بهشتْ ترهْ، با دیگری کنه مَیلْ

مه عاصیهْ دلْ با دیگرونْ نَوو ایلْ

دوستِ عشقْ منه دیدهْ ره خینْ کنّه کَیلْ

مره گننه: مهرورزیْ ره تو بهلْ

ته مهر وَرزمْ، تا مه کَلّه مُور کنن خَیلْ