اوّلْ گمّه با قادرْ اَفسونهی عِشْقْ
بساته گِل عاشقْ (آدم) بِهُونهیِ عِشْقْ
فکر و فهم وُ اِدراکوُ، فَرزونهیِ عِشْقْ
بسٰاتْ (ته) عُنْصُرِ خاکْرِهْ نشونهی عِشْقْ
دَهْ عَقْل وُ مِوالیدِ سه گونهی عِشْقْ
شُعله زَنّه آتِشْ به دَروُنهی عِشْقْ
یَعْقُوبْمه، مه بَیتُ الحَزِنْ خونهی عِشْقْ
تا یُوسفْ به چاهْ بَیّیهْ رَوُونهی عِشْقْ
امیر گِنِهْ: هَسِّمه یگُونهی عِشْقْ
تَوفیقِ خِدا دارْمِهْ نشونهی عِشْقْ
صَدْ سالٰ بدنی (به دَنی) دارمه بهونهی عِشْقْ
کَئوُ دِلْ به خاکْ شُومِّهْ به خونهی عِشْقْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
نخست با خداوند از افسانهی عشق سخن میگویم / گِل عاشق را به بهانهی عشق سرشته (ساخته) است
فکر و فهم و ادراک و فرزانهی عشق / عنصر خاک را نشانهی عشق ساخت
ده عقل و موالید سهگانهی عشق / آتش به اندرون عشق، شعله میافکند
یعقوبم و بیتالحزنم، خانهی عشق است / تا یوسف به چاه عشق (به اله) روانه شده است
امیر میگوید: یگانهی عشق هستم / به توفیق خداوند نشانهی عشق را (در وجودم) دارم
صد سال (سالها) پیکری (به دنیا) به بهانهی عشق دارم / با دلی کبود، به خاک، به خانهی عشق میروم
هوش مصنوعی: در ابتدا، عشق به دست خداوند زیبا و شگفتانگیز است و خاک آدمی به خاطر عشق، به شیوایی و زیبایی در آمده است.
هوش مصنوعی: عشق با عقل و درک و فهم توامان است، در حالی که عشق به سادگی و خلوص زمین و خاک بازمیگردد.
هوش مصنوعی: ده عقل و مولا، سه نوع عشق را به آتش درون عشق شعلهور کن.
هوش مصنوعی: یعقوب، خانهی غم و اندوهش عشق است تا اینکه یوسف به چاه بفرستد، گویای عشق است.
هوش مصنوعی: امیر گِنِه میگوید: عشق نشانهای از توفیق خداوند است.
هوش مصنوعی: من صد سال است که به دنیای عشق مشغولم و میخواهم دل را به خاک بسپارم تا به سرای عشق برسم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.