امیر پازواری » دیوان اشعار » شش‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۶

اوّلْ گمّه با قادرْ اَفسونه‌ی عِشْقْ

بساته گِل عاشقْ (آدم) بِهُونه‌یِ عِشْقْ

فکر و فهم وُ اِدراک‌وُ، فَرزونه‌یِ عِشْقْ

بسٰاتْ (ته) عُنْصُرِ خاکْ‌رِهْ نشونه‌ی عِشْقْ

دَهْ عَقْل وُ مِوالیدِ سه گونه‌ی عِشْقْ

شُعله زَنّه آتِشْ به دَروُنه‌ی عِشْقْ

یَعْقُوبْمه، مه بَیتُ الحَزِنْ خونه‌ی عِشْقْ

تا یُوسفْ به چاهْ بَیّیهْ رَوُونه‌ی عِشْقْ

امیر گِنِهْ: هَسِّمه یگُونه‌ی عِشْقْ

تَوفیقِ خِدا دارْمِهْ نشونه‌ی عِشْقْ

صَدْ سالٰ بدنی (به دَنی) دارمه بهونه‌ی عِشْقْ

کَئوُ دِلْ به خاکْ شُومِّهْ به خونه‌ی عِشْقْ