امیر گنه: عالمْ ره بروتمهْ جویی

سنگ ره سَرینْ کردمهْ درازه شویی

آدمْ مثلِ گَندمْ، فلک آسیویی

یکوارْ وینّی که سَنگْ به سرِ سَنگْ سُویی

ناکَسْ دارمه که ته پیش پیه وشویی

ناکسْ دارمه که مه رازه ره ته دَرْ گویی

ته زَخْمی شکارْ بیمه که تیرْ بَزویی

به سَرِ شکارْ نمُویی، گتی گویی

دوستِ خنهْ ره دورْ کردمهْ خارْ نَرویی

غمزه کردهْ که، خارْ به منه لینگْ شویی

شه قَدمْ ره مه دیده دینگنْ برویی

خارْ رهْ دورْ کمّهْ تٰا دَرْدْ ته پا (لینگْ) نشویی