بسیار مَیٰله دوستِ منْزلْ هارسیینْ

مِدٰامْ شو و روزْ ته چیره آرمیینْ

مَحَلِّ خِتنْ، تره کش‌ها کشیین

بسیار حظّه اونوختْ به مِرادْ رسیینْ

اَوّلِ سوٰا، ته گلهْ باغْ نشیین

بسی غنچه‌ی گلْ همه شه بَچیینْ

دوستِ وارِنْگْ جارْرهْ نرمک دست کشیین

بسیار منه سون بو که وصال رسیین

مه میراثه ته مهر و بفا ورزیین

ته عادته مه خین به جفا شنیین

مه پیشوئه ته غمزه و ناز کشیین

ته شیووئه مه دل ره براجنیین