گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۸۲

دُونا اُونِهْ که مَجْنِهْ زَمونه‌یِ چَمْ

نٰادوُنْ اونه که خِرْنِه زَمُونه‌یِ غَمْ

دلْ غَمْ نَخِرْ تُو، اینه زَمُونِه‌یِ چَمْ

بارِ هِجْرِهْ که قامِتِ چَرْخْ بُونِهْ خَمْ

آرزو دارمه تَنْ به ته تَنْ دپیچِمْ

زَوُونْ به دِهُونْ، لُو به لُو هامکیچِمْ

امیر گِنِهْ: من ته حُسْنِ وَرْ بُوریجِمْ

ته مشکینْ کَمِنْدْرِهْ شه گِرْدِنْ دَپیچِمْ