گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۵۹

اَدی دَکِتِهْ تنه شییِنْ بیچارشْ

اَدی دَکِتِهْ مه دِلْ‌رِهْ زار وُ نالِشْ

اَشری (اسری) که مه چِشْ کَلِنِهْ سونِ وارشْ،

تُو شونی، کِرِهْ کِنّی مِنِهْ اِسْپارِشْ؟

چی بُو (چیوا) بَمِرْد بُومْ شوی وصالْ تنه کَشْ

چی بُو (چیوا) ندیووُمْ روزِ فراق‌رِهْ شه چِشْ؟

دِ وارنْگْ‌رِهْ ته هرگَهْ دَئیرِ مٰا کَشْ،

درازْ کِنِّهْ عُمْرْرِهْ دُوسْ دِلُوی خِشْ