دَرْآمُو ویهار و خُورْ بَئیتِهْ بٰالا
مِهْ دُوسْتِهْ کِهْ نُوجُوُمِهْ دَکِرْدِهْ وٰالا
یٰا شٰاهِ مَرْدوُنْ هٰادی مِنِهْ دِلِ وٰا
قَلِندرْ آسٰا دُوسْتْ رِهْ بِیوُرِمْ شِهْ جٰا
بَویْن کِهْ چِهْ سُونْ خِدْرِهْ بیُورْدْمِهْ تِه لا
گَشتْ بَکِردِمِهْ تِهْ وَرْ هَمِهْ جا سَرْتا پٰا
شیمِهْ گِلِهْ بٰاغْ کِهْ دَرْرِهْ هٰا کِنِمْ وٰا
دَستْ گیتی، قَسِمْ خِردی اِرْوٰاحِ بٰابٰا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
بهار فرا رسید و خورشید اوج گرفت. / دوست والای من است که جامه‌ی نو در بر کرد.
ای شاه مردان، نیاز دلم را برآورده کن / تا قلندروار، دوست را به نزد خودم بیاورم.
بنگر که چسان خویشتن را به بستر تو نهادم / و سراپای تو را گردیدم (گشت زدم، نظاره کردم)
می‌رفتم تا در گلستان وجودت را بگشایم / دست بر آن می‌نهادی و سوگند می‌خوردی «ارواح بابا نکن».
هوش مصنوعی: در دل شب، وقتی که ستاره‌ها در آسمان می‌درخشند، به یاد کسی هستم که خیلی دوستش دارم.
هوش مصنوعی: ای شاهِ مَردان، مرا هدایت کن، دل آسوده‌ای دارم و دوست دارم به جایی بروم که شایسته است.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه در کودکی با خیال‌پردازی‌های زیادی بزرگ شدم، اکنون هر جا که می‌روم، دلم برای آن روزها تنگ می‌شود و یاد آن لحظات شیرین را مرور می‌کنم.
هوش مصنوعی: به باغی می‌روم که در آن خوشی‌ها را لمس کنم و با دستم به سرنوشت دنیا، قسمی از خرد را بزنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.