گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۲

چِه مُونْگ وُ چِهْ خُورتیجِهْ، چِهْ روشِنْ روُجا

چِهْ حورُ وُ چِهْ پَریْ وُ چِهْ آدِمیزٰا

خُوبونِ جِهُونْ یُوسِفِهْ بٰا زُلیخٰا

حَیْروُنْ بِهْ تِنِهْ خٰال وُ خَطْ، آفرین بٰا

لَیله‌القدر شُو بییهْ مٰارْتِرِهْ زٰا

بِزا مٰارْ تِرِهْ، عَرشِ خِدٰا هُویدٰا

شِرابِ الطّهوُرْ بییه کِهْ مٰارتِرِهْ دٰا

فِرِشته دٰایِهْ بییهِ، شُورُوزْ تِرِهْ پٰا