گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۱۷

من دوّمه که عشق، خطّ جفا کشیین

نازنین نتومّه غم و دردره چیین

ته بدی، عشقْ غَمْ‌رِهْ غَمِ سَرْ بنّیین

ته ویله و مه زیله ره فرق پرنیین

هرجا که نگاه شونه نشینه شیین

هرچیز که هوس وینه، نَوِنِهْ دیینْ

خوبون جهون تا هَسّنِهْ ته جائیینْ

چش‌رِهْ دوندی، دیم ره مه جانپشیین