گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۰۹

چی ساجّمه با این‌همه تُو و تاتنْ

روزْ ره (به) کمینْ خُو، سخنْ ونهْ وٰاتنْ

خارِ مُژهْ، خینو به دیمْ تازه پاتن

دوستْ رها نکنه دامنْ تهْ، به خار اَنداتنْ

آسمونْ‌صفتْ اَنّه تَنْ مه بتٰاتنْ

ناکَسْ مَرْدمُونْ، مرْ بدینه، نَواتنْ

خینو ره خوشِ (خشه) دیده بوینینْ پاتن

خدْره گرفتارِ ناکسونْ نساتنْ